Al een hele tijd volg ik de avonturen van wandelaars die op Hikingadvisor.be hun reisverslagen en avonturen delen. Het is een gevarieerde bende, met diverse ambities qua reisbestemmingen. Toen een tijdje terug een oproep gedaan werd om samen op winterhiking te gaan was ik er snel bij om mij in te schrijven. Na een tweetal weken op de reservelijst kon ik toch invallen en mee op trip met organisatoren Steve en Katrijn.
Solwaster – derde brandgang links (a.k.a dé bivakplek) (22km)
Na een korte treinrit kan ik meerijden met Jo en Nick naar Solwaster waar we aan ons avontuur beginnen. Na een korte briefing door Steve over de route en het meenemen van sneeuwschoenen bind ik de sneeuwschoenen dan toch maar op de rugzak. Een vrolijke bende van mannen en vrouwen uit heel Vlaanderen trekt vervolgens door de rustige straten van Solwaster om al snel de sneeuw (ongeveer 30cm op sommige plekken) onder de voeten te horen kraken. We slaan een pad langs het riviertje de Hoëgne in.
Het pad ligt er mooi wit bij waardoor de fotografen in de groep enthousiast foto’s nemen en wat achterop geraken. De ene moment staan ze stil, de andere moment huppelen ze de achterstand terug in. Ik leer wat mensen kennen en al vlug volgt een korte pauze aan de passerelle de Belle-Hé om de fleeces uit te spelen en wat te eten. We vervolgen onze route langs de rivier en na een kleine twee kilometer slaan we links af, de helling op, naar de Belvédère. Er wordt nog wat gegeten terwijl Steve een time-lapse maakt met de Go Pro.
We lopen nu in iets diepere sneeuw en niet veel nadat we rond Hockai gelopen zijn is het na honderd meter ploeteren door de diepe sneeuw duidelijk: de sneeuwschoenen gaan aan de voeten! Het is de eerste keer dat ik met sneeuwschoenen wandel en het gaat vlot. We lopen nu over brede boswegen. Voor ons ligt de maagdelijke sneeuw, achter ons het beeld van een bende buffels die gepasseerd is. We lopen namelijk niet echt in één spoor. Gelukkig wordt dat beter naarmate de groep een beetje een accordeoneffect krijgt. Het is tof wandelen en de middag komt en gaat voorbij. Tegen 13u en nabij een beekje zijn Erik en ik blij dat we pauzeren want we zitten toch met een stevig hongertje. Nick, Jo en ik koken wat terwijl er boterhammen, toerbrood, zelf gemaakte cruesli en nog allerhande variëteiten van trekkingfood gegeten wordt.
Terwijl de zon uitkomt wordt er opnieuw tempo in gebracht. Kasper en David blijven achter om de lichteffecten vast te leggen op de gevoelige plaat. We proberen de groep in te halen en plots wordt er teken gedaan. In de verte steken enkele herten statig de witte laan over. Met de besneeuwde dennen is het beeld compleet maar slechts weinigen van ons slagen erin om het fototoestel tijdig in aanslag te brengen. Er wordt nu meer uitgekeken naar ‘deertracks‘. Helaas zien we geen herten meer.
De namidag vordert en we zijn blij met de korte pauzes die volgen. We lopen nu meer en meer in het veengebied waardoor we ook af en toe een Loipe van de langlaufers passeren. Na enkele keren “het is niet meer ver” te horen van Steve merken we dat het tempo terugzakt. Als er ineens overgegaan wordt in “nog x aantal kilometer” begint het daglicht ook te minderen. Na nog wat gezigzag langs loipes en een traverse door een stuk veen komen we aan onze bivakplek. Het is zoals beloofd door Steve een vlak stukje land, afgelegen en vlakbij de Polleur. De tenten en tarpejes worden opgesteld bij schemer. Door de witte massa onder ons is het ook nog vrij licht, ondanks de lage bewolking. Er worden donsjassen aangetrokken en het ene na het andere kookvuurtje zorgt voor een warme maaltijd en thee. Ik houd het voorlopig bij mijn Trangia. Na het eten kruipen er al enkelen onder de dons. Het zal ongeveer 20u15 zijn. Nick wilt een vuurtje en na enkele minuten ben ik overhaald om het mee te proberen. We doen enkele verwoede pogingen maar slagen er niet in om het vuur echt gaande te houden, ondanks de hulp van de Woodgas stove. Het heeft ons alleszins wat gezelligheid gegeven, alsook wat warmte van de inspanning.
De Polleur – Solwaster (20km)
Steve had gevraagd om niet te laat op te staan dus na een niet zo geweldige nacht (om een of andere reden sliep ik niet goed in) eet ik wat cruesli in de tent terwijl het nog wat bijsneeuwt. Ik ruim mijn bivak op en tast mijn rugzak in. De rest ontwaakt nog rustig als ik al thee zit te koken. Ik ruim de vuurplek van gisteren nog wat verder op. Als de overige tenten opgeruimd worden sneeuwt het goed door. Er ligt al snel een centimeter sneeuw op de rugzak.
Rond 9u vertrekken we langs de Polleur in de richting van het natuurcentrum nabij Surbrot. We passeren de mannen die de loipes klaarmaken. Ze wijken een beetje uit voor onze groep en rijden zich met hun sneeuwmobiel vast in de sneeuw. Na wat onhandige manoeuvres rijden ze bijna iemand aan. Gelukkig gebeurt er niets ergs en vervolgen we onze weg. Het sneeuwt gewoon verder en het is ook nog vrij mistig. We zien meer een meer langlaufers. Het natuurcentrum kan dus niet meer ver zijn. In het natuurcentrum worden er koffies, gluhweins, taart, chips en trappist besteld. We installeren ons even bij de open haard en na een drie kwartier opwarmen zijn we terug op pad.
Nu volgt het iets toeristischere stukje van de Venen. De route loopt nu langs Haie de Souk en over vlonderpadjes door het veen. Net na de middag komen we aan bij de Baraque Michel waar het over de koppen lopen is. Binnen zitten is uitgesloten door de grootte van onze groep dus installeren we ons buiten op de bankjes. Na wat gegrommel van de ober krijgen we toch wat te eten en te drinken. De Grosse Soupe valt in de smaak en ook Massimo (een naar hamburgers verlangende Nederlander) laat het zich goed smaken.
Als we de drukte beu zijn trekken we in een koude sneeuwvlaag verder over vlonderpadjes door het Fagne de Polleur. Enkele kilometer later naderen we de Statte, een riviertje dat we de rest van de namiddag zullen volgen. Het is het vettigste stuk van de hele route met afwisselend sneeuwtapijtjes en modder. We passeren de cascade des Nutons, de Rocher de Bilisse en voor we het weten zijn we alweer in Solwaster. Er volgt een cafébezoekje en rustig aan nemen we afscheid van de groep. We pikken de wagen (en mijn achtergelaten stafkaart op het dak van de wagen) op en vertrekken huiswaarts.
Met dank aan Steve & Katrijn, Hikingadvisor.be en de hele bende die mee was!
Praktische info:
Solwaster bereik je het gemakkelijkst met de wagen. De Hoge Venen zijn toegankelijk via een aanlooproute vanuit Spa of Eupen (beiden bereikbaar met de trein).
De route was een samenstelling van bewegwijzerde (GR of lokale wandelwegen) en onbewegwijzerde paden.
Overnachten en bevoorraden in de Venen is wat moeilijker. Je raadpleegt best de lokale toerismekantoren (Eupen, Malmédy).
Info over Hiking Advisor: http://www.hikingadvisor.be
Een ander reisverslag van deze route kan je vinden op de site van Kasper Geuns
Into the wild 
Echt leuk om lezen , was tof om u in levende lijve te ontmoeten en ik kijk nu al uit naar onze volgende tocht.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi verslag en foto’s.
LikeGeliked door 1 persoon