Müllerthal (G.H.Luxemburg – december 2016)

Consdorf – Härdbur (1,5km)

Op vrijdagavond spreken we af aan Hotel/Restaurant de la Gare (96 rte de Luxembourg, 6210 Consdorf, Luxembourg)  in Consdorf om 20u30. Benji is als eerste ter plaatse. Wim en ik komen een kwartiertje te laat aan terwijl Pieter en Johan nog een kwartier later arriveren. Er wordt nog vlug gekookt want sommigen hebben nog niet gegeten. Eens de magen gevuld zijn trekken we er op uit in de donkere nacht. We wandelen via Sleitert langs een onverhard pad tot in Härdbur, een valleitje dat al de typische rotsformaties bevat die de omgeving kenmerkt. We vinden een vlak stukje voor onze twee tenten. Johan tovert enkele kaarsjes uit zijn rugzak waardoor we om 22u30 geen kampvuur moeten maken om het gezellig te maken. Pieter haalt nootjes uit, ik Calvados die ik net cadeau gekregen heb en de avond vordert gezellig pratend, smullend en drinkend. Tof om zo nog eens en petit comité erop uit trekken met de mannen. Als het half één is kruip ik voldaan onder de wol.

 

Härdbur – Kaasselt (18km)

’s Ochtends wordt ik wakker om iets voor achten en maak de rest wakker. We ontbijten, ruimen op en beseffen dat het toch wel wat frisjes is. De nieuwe donsjasjes van Pieter, Benji en Wim komen hen goed van pas.

We pakken de rugzakken en gaan op weg. We passeren al direct een leuke picknickplek met vijvertjes en een hutje. 50m verder komen we aan een eerste grotje. Nu zitten we op de typische paadjes die op en neer gaan tussen de rotsen. Onder ons stroomt de Härdbaach rustig tot we aan de Goldkaul even een lusje maken om zo na de Eileburg aan de bekendste waterval van de regio te komen in Müllerthal. Het is mooi wandelen en de zon begint te schijnen. In het dorpje begint Wim zijn caféreflex te werken: Grote Smurf, waar is’t café? Grote Smurf, gaan we iets drinken? Korte reactie van mij: als gij trakteert. Reactie van Wim: stilte terwijl we verder wandelen. We passeren een kerstmarktje nabij de camping van Müllerthal en een hotel/brasserie op 50m… Tja, ligt eigenlijk niet op de route he mannen… Dus wandelen we verder in’t zonnetje.

We wandelen nu op de flank van de Heringerbësch langs de Ernz-Noire. We pauzeren op een bankje in de zon terwijl een 25-tal koeien ons gade slaan. Worst in verschillende versies, (toer)brood, koeken en thee worden boven gehaald om af te sluiten met wat chocola. Na de pauze stappen we flink door. Benji die voor het eerst fullpacked mee wandelt met ons doet het supergoed en komt na de middag echt op dreef. Hij begint zelfs met een spurt om dan terug een normaal tempo aan te nemen. Het is fijn babbelen met Wim terwijl de rest als eersten aan het Château Grondhaff komen. Daar slaan we een mooi behaagd pad in om zo de route naar Beaufort te vervolgen.

We slaan recht af en steken de weg over. We stijgen naar de Koppeglee, waar we een mooi uitzicht krijgen op de omgeving. We wandelen nu langs een pad waarbij we Beaufort in de verte zien. Opnieuw doet Wim een poging om een cafébezoekje te regelen. Opnieuw tevergeefs want we stellen onze route bij zodat we op voldoende afstand van het dorpje blijven. Een breed pad over de Kuesselt volgen we nu om dan via een steil trapje af te dalen naar een prachtig stukje op de flanken van Sauerricht. We dalen verder en komen zo aan Grondhaff waar we, gelukkig voor ons, Wim zijn pleziertje gunnen in de bar van een hotel. Al de rest is gesloten dus moeten we het doen met een beperkte drankkaart tegen niet zo democratische prijzen. De Orval blijkt ook nog uitverkocht waardoor de keuze zeer beperkt wordt. Enkele frisdrankjes en pintjes worden besteld. Ook een ander groepje wandelaars valt de bar binnen door gebrek aan alternatieven. Vanuit de bar kunnen we Duitsland zien liggen aan de overkant van de Sûre.

We verlaten het hotel en stijgen direct naar Lärchen om zo bij de ondergaande zon een mooi pad op te pikken dat ons naar Kaasselt brengt, een rotsformatie waarop we onze tentjes zullen opslaan. We wandelen op een smal pad net onder de kam waardoor we eerst Pieter vooruit sturen om te checken of het voldoende vlak is op het hogergelegen terrein. Dat blijkt in orde en eens de tentjes opgezet zijn beginnen we aan het avondritueel: water koken en kampvuur maken in het midden van het pad (dat leek ons het veiligst). Opnieuw toveren we vanalles lekkers uit de rugzakken en aan eten is er heel de avond geen gebrek. Rare combinaties worden gemaakt maar goed, dat kan natuurlijk wel eens gebeuren met deze rare bende. Het hout knettert leuk, de sterren en maan komen tevoorschijn en we hebben een toffe avond. Tegen 23u is ons vuur gedoofd en kruipen we in de tent.

Kaasselt – Consdorf (14,5km)

We worden wakker rond acht uur en kruipen uit de tent. Het is fris maar hier in het bos heeft het niet gevroren. Ik check even of de heren in de andere tent ook al wakker zijn, ze staan wat verderop in het bos. ETD is 9u15 geef ik even mee. Al vlug is duidelijk dat dat niet gehaald zal worden maar zo’n erg is dat niet, het tempo kan perfect wat hoger voor het eerste stuk van de route. We ontbijten aan onze kampvuurplek maar door de nodige zorg van Wim is er niets meer van te zien. Water voor thee, soep en chocomelk wordt gekookt, boterhammen tussen de kiezen gepropt om dan te wachten op Wim en mij alvorens we vertrekken. The old guys need some more time :). Het pad slingert mooi tot aan de bosrand waar we links af gaan en zo langs de velden op Kaasselt wandelen. Even verder staat een bord dat we aan de andere kant van het bos niet gezien hebben… Maar goed dat het voor campers geldt :).

Benji verveelt zich wat precies want hij slaat aan het sms’en. Wat verderop is er een dame – Wim kijkt geïnteresseerd toe – die op zoek is naar haar verloren gelopen hond. We spreken met haar af om het aan de politie te melden als we haar zwarte hond zien. Helaas voor haar passeren we geen onbegeleide honden verderop onze route. We slaan linksaf en dalen af via een mooie holle weg naar Rammelee om zo vlak onder de rotsen op een smal padje te vervolgen. Dit is echt prachtig en er zijn ook enkele mooie bivakplekjes voor 2 à 3 personen. Wim schiet vooruit om “rustig” zijn tempo te kunnen lopen. Benji volgt en Pieter en Johan bengelen achteraan om foto’s te nemen en mos te spotten. Johan heeft namelijk grootse decoratieplannen met mos en yoghurt. Blijkbaar kan je daar een muurschildering mee maken die levend is/overkomt :).  We komen nu op een breder pad op de flank van de Fënnefer, kruisen een pad naar Weilerbaach terwijl we in de verte de klokken horen luiden van de zondagsmis.

Via Spelzbësch komen we aan een kruising waar we de trapjes omhoog volgen tot op een mooi uitzichtspunt Geierslee. Pieter haalt de chocola tevoorschijn terwijl Benji en Wim alvast terug een rustig tempo aannemen. We stappen nu opnieuw op de heuvelrug over een mooi pad en bij de volgende kruising krijgen we terug bladeren onder onze voeten. Afdalen naar de Perekop, een volgend uitzichtspunt met zicht op… een asfaltweg.

Na een korte fotoshoot dalen we af en wandelen we door een koele vallei van de Aesbech. Het pad slingert langs het beekje met regelmatig een brugje over het ondiepe water. We komen zo nabij Berdorf maar net aan de Huel Lee draaien we links af om door te steken naar Friemholz. Wim moet zonodig voorrang geven aan zijn kinderlijke drang om risico’s te nemen over een aangevroren boomstam die over de beek ligt. Kwestie van voldoende kans te maken op gebroken botten alvorens naar Schotland te trekken… Gelukkig gaat er niets mis en komt hij goed – voorzover daar sprake van is in het geval van Wim 🙂 – aan de overzijde. We stijgen en verlaten even het pad om een doorsteekje te doen. We komen in de zon en vinden het een ideale plek om op een bankje aan de rand van het veld nabij Friderichsbur te picknicken. De Trangia’s worden bovengehaald want er staat weer vanalles op het menu. Aangezien Wim zijn gerookte vis nog moet kuisen is er heel wat tijd voor experimentjes: er wordt wijn opgewarmd om vervolgens rum aan toe te voegen, daarna wordt rum opgewarmd om er een cocktail van mango en kokossap aan toe te voegen… Ik laat het aan mij voorbij gaan terwijl de andere heren er telkens de middag verder vordert harder om moeten lachen.

Na een, hoe zal ik het zeggen, “culinaire” pauze trekken we verder op kompas. Wim stuurt bij op de zon terwijl hij een hele parlez afsteekt die wat verloren gaat in het bos. Wild zullen we met dat lawaai (lees: luide lecture van Wim) niet zien dus als we de hoeve Schleiterhaff  aan onze linkerzijde passeren pikken we terug een roele op in Kalkesbaach. Het gaat even over verharde weg maar de kloof waardoor die loopt is ook weer de moeite! We stijgen aan Geitzebierg naar Juckebësch en zien opnieuw de rode M op een boom staan. Het pad slingert nu weer tussen de rotsen. Wim wijkt – ongewenst dit keer – wat af van het pad. Zou de drank van vanmiddag er wat mee te maken hebben? Benji corrigeert en de collectie mos van Johan groeit aanzienlijk aan tot zijn zakje uitpuilt. De zon straalt wat licht tot in de diepe vallei en het is genieten.

We komen in Scheidgen waar we op een kruispunt de keuze uit 3 routes hebben. Het is 2/2 qua uitslag want Wim is achterop nog bordjes aan het inspecteren. Pieter trekt het tempo goed omhoog om over trapjes, langs rotsformaties en grotten aan de Daxelee te komen. We steken een beekje over en krijgen zicht op een prachtig stukje vallei. We stijgen over het pad om dan door een stukje bos af te steken tot op een grasgroene vlakte te komen. Het is lekker warm, er staat weinig wind en we taffelen rustig verder over de Climensbierg tot aan de Limbierg. We duiken nog even een vallei in om 200m de verkeerde kant uit te lopen. We keren om en krijgen na enkele huizen pas terug zicht op onze plek van vertrek. Pieter had het zo snel nog niet verwacht en tiens… hier ligt een helihaven :).

 

Praktische info

Kaartenmateriaal: Kaart R6 Wasserbillig – Beaufort 1:20.000 maar je kan je ook baseren op de lokale wandelborden en -signalisatie voor het merendeel van de routes. Er is uitstekende bewegwijzering en in de toeristische trekpleisters kan je gratis kaartjes vinden. Wij liepen een variante route op de lus 2 van de Müllerthaltrail

Bevoorrading: er zijn behoorlijk wat mogelijkheden tot eten, drinken en zelfs overnachten in de streek maar wij kozen ervoor om de routes niet af te leiden tot de bevoorradingsplekken. Meer info over bevoorrading kan je vinden op www.mullerthaltrail.lu

Bereikbaarheid: Consdorf ligt op 2u20min. vanuit Diest en in het geval van Benji op 6u vanuit Le Havre. Wie met Pieter mee reed kon genieten van een 4u durende rit vanuit Antwerpen.