Sgùrr Mòr & Fannich Forest (Schotland – januari 2017)

Het is al enige tijd dat ik uitkijk naar een winterhiking in Schotland. Nu is het zover en samen met Pieter en Wim rijd ik, met een korte overnachting in het pittoreske Stirling naar Loch Glascarnoch, nabij de Beinn Dearg (1084m) in de Noord-Westelijke Highlands. Hier willen we de komende 3 à 4 dagen in een lus enkele toppen bewandelen en bivakkeren op hoogte waar mogelijk. Een goed routeplan en goed gevulde rugzakken op de achterbank maken duidelijk dat we er zin in hebben.

Black Bridge – Loch Vaich vs. Loch Droma – Loch à Mhadaidh (5,5km)

Het waait goed als we in de vroege namiddag een parkeerplekje zoeken. We rijden aan Black Bridge het pad naar Loch Vaich in maar stoten op een hek. We vragen aan de chauffeur van de jeep die na ons het pad oprijdt of we de vallei verder mogen inrijden om onze aanlooproute in te korten. De chauffeur geeft aan dat ze de komende dagen gaan jagen in het hele gebied en dat we het pad niet verder mogen oprijden. Ondertussen ontmoeten we een vriendelijke dame die op de rand van het estate woont. Ze maakt duidelijk dat we perfect te voet het pad opmogen maar wijst ons op de kaart ook een mooi alternatief enkele kilometers verderop. Ondanks het feit dat we te voet “right of access” hebben verkiezen we om onze plannen bij te sturen en de andere kant uit te gaan voor onze hiking want heel de tijd een bende deer stalking Scotsmen kruisen is niet waarvoor we gekomen zijn.

We rijden wat verder tot aan de stuwdam aan Loch Droma waar er een kleine parking is voor een viertal auto’s. We trekken onze wandelschoenen aan en gespen de rugzakken op. Ondertussen is het beginnen regenen maar we vliegen erin. Ik ga er vanuit dat het maar een bui is en doe mijn regenbroek nog niet aan. Pieter en Wim zijn slimmer en spelen op safe. We wandelen over de dam en langs een pijplijn die de beek Allt a’ Mhadaidh kanaliseert bij overstromingen. Na een klein uurtje stappen ben ik doorweekt. Het pad gaat over van een halfverhard naar een overharde weg. We stijgen en het begint rustig te schemeren (het is 16u30 à 17u lokale tijd). Ook het wolkendek dikt aan en we zien hoe langer hoe minder. We navigeren op de flank en zijn nabij het kleine Loch a Mhadaidh maar zien het niet. We beslissen om de tent op te zetten maar het is even zoeken voor we een geschikte plek vinden. De hevige wind en regen maken het ons niet gemakkelijk, om maar niet te spreken van de drassige ondergrond. Wim loopt nog een kleine lus om eventuele alternatieve bivakplekken te checken. We zien zijn rechterbeen plots verdwijnen in een drassige massa. Vlug springt hij verder. Spijtig van de natte voet want er dienen zich geen betere alternatieven aan. We zetten de tent snel op. Het is even zoeken, zeker met de koude handen. De handschoenen zijn door de regen doorweekt en geven dan ook niet veel warmte meer. Eens in de tent is het aangenaam om op te warmen. Terwijl Pieter in de binnentent de matjes en slaapzakken installeert trek ik mijn natte broek uit. Ik kruip snel in de slaapzak. We eten wat en met UNO wordt de sfeer gezet. Terwijl de wind buiten giert en de tent regelmatig een stevige stoot geeft amuseren we ons met het eenvoudige kaartspel: UNO!, Tarara hier se, een +4. En zo gaat het een hele tijd verder. Na een tijdje trek ik nog even mijn natte schoenen aan om nog even naar buiten te gaan voor een sanitaire stop. De lucht blijkt opgeklaard te zijn en het is genieten van een sterrenhemel. De eerste wandeldag van deze trip is een feit en we gaan slapen tegen 21u30.

Creag Raineach Mòr – Meall Gorm (8km)

’s Ochtends rond 3u word ik wakker en merk dat er zich heel wat condens in de tent gevormd heeft. Ik zet de verluchtingsgaten wat meer open en enkele uren later als we opstaan is het al een pak beter. We ontbijten in de slaapzak met tourbrood en merken dat de wind nog steeds van de partij is. We steken ons hoofd even buiten en het is mooi weer naar Schotse normen: halfbewolkt en zelfs een streepje zon af en toe. Pieter organiseert alles in de voortent terwijl ik de binnentent opruim. Ik trekt preventief mijn regenbroek aan en gesp mijn natte broek aan de onderkant van de rugzak.

Eens de tent opgeruimd is trekken we erop uit. We staan letterlijk enkele honderden meters van het Loch a Mhadaidh dat we gisteren niet zagen. We waren iets te veel afgebogen in Westelijke richting. Vanop Creag Raineach Mòr (620m) gaan we voor Meall a’ Chrasgaidh (934m) door en steken een ijzige flank over. Het is even zoeken voor Pieter de techniek beet heeft maar hij doet het even later vlotjes. We stijgen vanop het zadel verder naar Càrn na Criche (961m). Hier is de windchill duidelijk voelbaar. Met volle kracht worden we afgekoeld. De ritsen van de jas gaan weer toe en de kap gaat op.

Op het volgende zadel pauzeren we even om wat te drinken en tussendoortjes te verorberen. We lopen nu door wat sneeuw en beginnen aan een relatief steile klim naar Sgùrr Mòr (1110m) over een blokkenterrein. Het gaat vlot en boven wachten we niet al te lang om af te dalen. We genieten van een mooi uitzicht maar ook van de continue wind. We buigen af naar een volgend zadel en beslissen na wat overleg en inschattingen o.b.v. de kaart om nog verder te gaan via enkele extra toppen. We doen een traversée over een brede ijzige flank om zo Meall nam Peithirean (974m) te bereiken. We dalen een 100-tal meter om dan rustig aan te lopen over Creachan Rairigidh (836m). Wat later kunnen we echt van het uitzicht genieten op Meall Gorm (949m).

We zoeken rustig aan een plekje voor de tent nu het nog licht is. We zetten de tent een beetje achter de kam om wat minder wind te vangen, koken wat water van sneeuw en ijs en laten ons een goede maaltijd smaken. Wim stoot zijn maaltijd om waardoor de felwitte konijnen op de flank uitzonderlijk extra koolhydraten kunnen opnemen. Onder ons zien we Loch Fannich dat zich breed uitstrekt. De ondergaande zon is een mooi tafereel en het is echt nagenieten van de mooie dag. In de tent herhaalt zich het ritueel met de UNO maar nu wordt er ook nog cognac en een whisky bijgehaald. We zijn toch wat moe van de vorige wilde winderige nacht en de mooie tocht waardoor we ook nu weer tijdig onder de wol kruipen.

Meall Gorm – Loch Droma (9,5km)

We worden wakker van wat windstootjes maar het is duidelijk dat het een mooie dag gaat zijn. Er heeft zich wat rijm op de binnentent gevormd en dat geeft een sneeuweffect in de tent. Eens uit de tent schudden we het rijm van ons af. De wind is van de partij maar met de donsjas aan is het genieten van de zon, de open hemel en het prachtige uitzicht. We breken op en kiezen ons een route om af te dalen op basis van de scenario’s die ik de avond ervoor in de tent gemaakt heb. We nemen een rustige glooiing naar het volgende zadel, Bealach Ban (775m). We passeren enkele corniches en zoeken een sneeuwvrije route. Over de kam dalen we tot Meallan Buidhe (633m). Hier ontspringt een bronnetje. Goedlachs gaan we over de zachte glooiing verder. Het is duidelijk warmer op het lager gelegen stuk want de ondergrond is niet langer bevroren. Af en toe zak ik wat dieper in de veenachtige ondergrond.

We wandelen over Drochaid a’ Ghiubhais Lî (519m). Even twijfelen we of we nog de Beinn Liath Mhòr a’ Ghiubhais Lî erbij doen maar door de vermoeidheid in mijn linkerknie zien we daar van af. We blijven wel op zijn flank afdalen om zo een bebost stukje te bereiken. We kijken even om en zien de hele waaier aan toppen die we de voorbije dagen gedaan hebben.

Over een halfverhard pad wandelen we naar beneden. Zo komen we aan de A835. We spreken af dat één van ons lift om de auto te gaan halen zodat we niet heel de tijd langs de weg moeten wandelen. We zijn nog niet goed bij de weg of Wim’s eerste poging tot liften levert mij een lift op. Het is een hartige oudere Schot die me op de 5min. durende rit luchtig meedeelt dat hij vorige winter in de Highlands geleefd heeft zonder ondersteuning… Daarmee vergeleken zijn wij luxekampeerders. Hij is op weg naar de Westelijke Highlands om nog wat topjes mee te pikken nu het goed weer is. Hij zet me af aan onze jeep en ik pik de mannen op. We ordenen ons materiaal wat terwijl we reflecteren over de mooie 3-daagse. Enkele andere jongere wandelaars keren terug van hun dagtocht. Ze hebben precies gezwommen… Het blijkt niet veel gescheeld te hebben: “We hebben de rivercrossing wat onderschat en zijn er maar snel doorgelopen” zegt er eentje terwijl hij zijn sokken en broek uitwringt. We nemen afscheid van de “lads” en rijden richting Aviemore, op weg naar ons volgende avontuur.

 

 Praktische info

Vervoer

In Schotland kan je op diverse manieren geraken. Wij verkozen om met de eigen wagen te gaan en via DFDS Seaways de ferry te boeken van Duinkerke naar Dover. Heen kozen we voor een Economy ticket en voor de terugreis voor een Premium. Dit laatste kost ietsje meer maar geeft je een marge van 72u om eerder of later terug te keren. Zeer handig om in te spelen op het snel wisselende weer in de UK.

Overnachten

In Schotland kan je overal je tent opzetten als je te voet bent. “You just have to be sensible about the right of access” was de raad van één van de Schotten die we tegen gekomen zijn. Wij kozen ook twee maal voor een gezellige hostel van  Hostelling Scotland: Stirling en Aviemore. Beiden boekbaar via de site van SYHA of booking.com. Onze overnachting in Aviemore was iets duurder omdat het een Schots skioord is.

Bevoorrading

In de omgeving is er geen bevoorrading mogelijk. Wij namen onze maaltijden (vriesdroogmaaltijden van Real Turmat), eigen tourbrood en tussendoortjes mee met een reserve voor één dag. Als je inkopen wilt doen kan dit in Inverness of Ullapool maar dan rijdt je al snel een uurtje heen en terug.

Kaarten & navigatie

We gebruikten de Ordnance Survey Landranger Map 20 Beinn Dearg & Loch Broom van 1:50.000. In goed weer ideaal, bij minder goed weer ben ik toch iets meer fan van de OS Explorer Maps op 1:25.000.

Naast de gewone stafkaart gebruikten we een Garmin GPS ter ondersteuning. Deze hebben we uiteindelijk slechts één keertje gebruikt voor deze luswandeling (toen we exact onze locatie de eerste avond wilden bepalen).

Materiaal

De tent die gebruikten was een Hilleberg Nallo 4 GT, een ruime tent voor 3 volwassenen. Qua kledij kon ik rekenen op mijn Ref Fox X6 GTX-jas om me te beschermen tegen wind en regen. Als kookvuurtje konden we rekenen op een Trangia. De methanol waarmee we kookten kan je best wel op je lichaam bewaren of wat opwarmen voor gebruik.