Herfstbivaktocht Viroinval (België – november 2017)

Op regelmatige basis krijgt Hiking Advisor vzw er nieuwe tochtbegeleiders bij. Als bestuur vinden we het belangrijk om deze vrijwilligers goed op weg te helpen als ze een tocht begeleiden voor ons. Vandaar dat ik deze keer mee mocht met Tuur, een enthousiaste en zeer mondige hiker die graag wat meer kilometers in de benen wandelt. Hij nam mij en een groep hikers mee naar en door de vallei van de Viroin. Het beloofde een natte maar mooie herfstbivaktocht te worden. Regen en nog eens regen stond er op elk weerbericht. Maar Tuurs enthousiasme, de mooie route en het leuke gezelschap maakten de tocht een toppertje.

Fondry Des Chiens – Bivouac de la Roche Trouée (26,5km)

’s Ochtens wordt ik om iets voor zeven opgepikt door Kevin om vervolgens een 10-tal minuten later de rugzakken over te zetten in de auto van Ingeborg. Met zijn 3 zijn we al vroeg op weg naar Nismes om de rest van het gezelschap te ontmoeten. Als we aankomen rond 9u zijn er al enkele andere hikers gearriveerd. Noodgedwongen wachten ze in de wagen want de regen valt lustig uit de hemel. We gespen onze schoenen aan, trekken regenbroeken over onze benen en smullen een tussendoortje. Tuur arriveert mooi op tijd en enthousiast as ever. Hij verwelkomt iedereen en geeft enkele instructies zodat we weten wat we niet mogen vergeten. Het routeverloop wordt vanuit een koffer toegelicht en als de gps aan gaat vertrekken we smilend in de regen op pad. Ondertussen slaat iedereen een praatje. De hele bende bestaat nu uit Alexia, An-Sofie, Ingeborg, Liesbeth, Lissa, Ides, Kevin, Kristof, Tuur en mezelf.

We stappen vlotjes door Nismes en via een smal paadje stijgen we naar Fondry des Chiens, een speciale plek die zeer gekend is in de streek en ver daarbuiten. Tuur neemt ons even mee in de uitgesleten doline en als we terug aan de rand staan trekken we naar het oosten.

We komen zo aan Roche au Faucons en eten een tussendoortje met uitzicht op de vallei van de Viroin onder ons. We dalen af op een glad pad, steken de sporen over via een oversteekplek en wandelen naar de ruïnes van een oud kasteel nabij La Haute Roche. We eten er onze lunch. Wraps, boterhammen, tourbrood enz. komen uit de rugzak terwijl het gewoon verder niffelt. Na de pauze wandelen we via een doorsteek over een groot veld naar Réunion. Zo gaat het verder naar Vierves-sur-Viroin.

Als we aankomen boven het dorpje zien we nog net de lokale stoomtrein door de vallei tuffen. Het zou de laatste trip van dit toeristentreintje zijn tot de kerstperiode. We stappen nu langs de oever van de Viroin en eens Tuur beseft dat we een 200m te ver zijn doorgegaan door een weiland beslissen we even recht op de hoogtelijnen te stijgen door een geheel van bramen en lage begroeiing. Een draadje over mits wat geknutsel met een autoband en we staan op Le Fir. Tuur leidt ons verder naar Treignes waar we na het oversteken van de Viroin vast kunnen stellen dat de jachtinfo die we online vonden toch niet zo denderend is. Met tippex is er een datum aangepast… En de boer die zijn weiland inrijdt weet van niets… “La chasse, je ne sais pas” is zijn reactie weinig enthousiast. We maken rechtsomkeer omdat heel de zuidelijke flank van de Viroinvallei dit weekend door de jacht ontoegankelijk is. We kiezen voor een variante en ongeveer een klein uurtje later staan we weer in Vierves-sur-Viroin. Terwijl we het dorpje binnenwandelen weet Tuur ons voor te stellen aan zijn nicht en haar gezin die hier hun thuis gevonden hebben. Ze wandelt even met ons mee tot we aan Les Queues zijn. Nu lopen we over een mooi smal pad.

De route van Tuur vermijdt zoveel mogelijk asfalt en dat is leuk wandelen. Het regent af en toe maar we laten het niet aan ons hartje komen. De tongen zijn los en al babbelend steken we Olloy-sur-Viroin door. Nu gaat het over een zeer vervelend pad, een pad dat net door bulldozers semi-verhard werd. Ongelijke steken en een harde ondergrond zijn ons deel om zo in de schemer aan te komen bij de bivakzone van la Roche Trouée.

We zetten onder instructie van Tuur de tenten op en eens we geïnstelleerd zijn zet ik ook even een tarp op tussen de bomen. We maken het gezellig met wat stenen en planken die als grof vuil op de bivakzone rondslingeren. Een bankje is vlug geïmproviseerd. We installeren onze vuurtjes en plots staat er een boom van een boswachter tussen ons in om te kijken of we geen open vuur maken tussen de bomen… Vriendelijk is anders. Hij geeft ook maar even mee dat als we het wagen om hout van de houtmijt te nemen wat verderop we gefilmd zullen worden want er hangen camera’s…. Wat een onvriendelijke kerel… Als we duidelijk maken dat we rustig koken met gasvuurtjes en geen intentie hebben om vuur te maken of hout te stelen draait hij zich om en is hij even plots weg als hij gekomen is.

We koken en eten nu gezellig onder de tarp met zijn tienen en na de maaltijd trekken de chauffeurs er met Tuur vantussen om de wagens wat verderop te verplaatsen naar Baileux. Daar pikt Tuurs nicht hen op om ze vervolgens weer aan de bivakzone af te zetten. Ondertussen kruipen er al enkelen onder de wol want het is kil en nat.

 

Bivouac de la Roche Trouée – Baileux (19,5km)

Ik slaap uitzonderlijk goed voor mijn doen in de tent. Ik word slechts 2 keer wakker en als ik om 4u even een sanitaire vlucht uit de tent doe merk ik dat de bivakzone zeer rustig is en dat er her en der een snurkske te horen valt. Ik slaap terug in – wie had dat gedacht – en ik word pas wakker van Tuurs wekker. We staan vlotjes op, checken bij de groep hoe de nachtelijke escapades waren en maken onze rugzak. Terwijl mondjesmate de groepsleden zich verzamelen onder de tarp voor het ontbij wordt er al lustig water gekookt. We breken de tenten op tussen de buien door en zijn toch vrij vlot terug op pad. De groep bestaat dan ook uit gevorderde hikers :).

Tuur moet, op ongeveer 800m van de bivakplek, de batterijen van zijn gps vervangen… en daarvoor moet heel de rugzak open. Hij wordt er zelf wat ongemakkelijk van maar het is niet erg. Niemand heeft last van de regen die valt en iedereen is goedgemutst. Zelfs Kristof die aangeeft dat hij bij regenweer eigenlijk niet zou buitenkomen. We trekken nu door een dicht bos via drassige paden. We steken via een schamel brugje de Ruisseau de Nobuissons over. We proberen zonder op ons gezicht te gaan een helling op te geraken en met wat hulp van elkaar lukt het ons behoorlijk. We lopen nu over de heuvelrug om dan, om asfalt te vermijden af te dalen tot aan de Ruisseau de Rome. We wandelen langs enkele visvijvers en plots staan we voor een grote aangelegde helling met omheining. Maar gelukkig is er een mooie tunnel waar we door kunnen wandelen. Als we aan de andere kant, toch wel een 150m verder, terug licht zien zijn we toch blij dat we niet helemaal terug moeten.

Tuurs plan leidt ons nu even langs Fond de l’Eau en vervolgens omhoog het Bois dis Petit Forêt in. Het is een rustige helling en opnieuw volgen we de heuvelrug door het verkleurde gebladerte. Als we het bos uitkomen stoten we opnieuw op jachtsignalisatie en we lopen via een veld rond de boerderij die voor ons ligt. Zo lopen we even over een betonbaan om vervolgens via Les Revers du Moulin af te dalen over een “single track”, zoals dat bij de mountainbike(st)ers onder ons heet, af te dalen. We komen aan een leuke plek nabij Eau Noire die verderop in de Viroin verdwijnt. De zon begint te schijnen en aangezien de maagjes al wat knorren is het tijd om te lunchen. We geraken net niet allemaal op de bank maar het lukt ons om toch droog zittend te eten.

Als de zon weer wegtrekt, gaan wij weer op pad. We wandelen nu via een mooi geel en oranje ogend bos genaamd Champs du Bois & Taille des Muelles. Het gaat vlot en sommigen versnellen omdat ze weten dat het einde van de tocht nabij is. Nog even Presgaux door en via het Bois de la Sormonne komen we aan in Baileux. Net aan de auto’s toegekomen begint het weer te regenen. We duiken het lokale café in en doen ons tegoed aan wat gerstenat of frisdrank.

Conclusie: Tuur deed dat goed, ’t was een mooie tocht met goed gezelschap, en ook de regen viel nog wel mee :).

Praktische info:

Kaartenmateriaal: NGI stafkaart 1:20.000 58 (5-6) Viroinval + 57 (7-8) Chimay-Couvin

Vervoer: Nismes is niet echt vlot toegankelijk met het openbaar vervoer. Als je je tijd neemt kan je er wel geraken met de combi trein+bus. Vanuit Brussel is het ongeveer 1,5u rijden.

Bevoorrading: er waren niet veel winkels onderweg, noch restaurants of cafétjes. Zelfvoorzienend zijn is de boodschap. Of iemand anders Chili laten meenemen :).

Overnachting: bivakzone la Roche Trouée is een relatief groot lijkende bivakzone maar ze ligt nabij een weg. Welliswaar passeert er niet veel verkeer maar ver van de bewoonde wereld kan je je toch niet wanen. Er werd ook veel afval achtergelaten in de omgeving van de bivakzone waardoor het concept een beetje ontmanteld werd qua sfeer en gezelligheid.