Microadventure naar de Kaiseregg

Jaarlijks trekken we in maart naar de Gruyèrestreek, meerbepaald naar het dorpje Charmey. Ook dit jaar weer maakte ik van de gelegenheid gebruik om enkele dagen in de bergen te vertoeven. Een verschil met andere jaren was dat er dit jaar een pak sneeuw lag en dat de dagen voor onze aankomst er ook nog verse sneeuw was bijgevallen. Omdat de weersomstandigheden zeer goed waren trok ik er op een zondag op uit voor een tweedaags microavontuur.

Jaun – Oberi Luchere

Afstand: 4km

Hoogteverschil: +1040m

Staptijd in de sneeuw: 4u30

Ik laat me ’s ochtends afzetten rond 9u30 in Jaun. Ik had gehoopt dat we met de wagen net iets hogerop konden parkeren maar door de recente sneeuwval was dat geen optie. Ik vertrek vanuit Jaun met de sneeuwschoenen en een 23kg zware rugzak want ik heb me op alles voorbereid. Voeding voor 3 dagen, stijgijzers voor ijzige passages, warme slaapzakken (want vorige week was het in het dal -16°C en mijn bivakzones liggen ongeveer nog 1000m hoger)…

Het stappen gaat vlot op het pad maar eens ik off track ga en me op de steilere hellingen begeef om in directe lijn te stijgen van alpenalm naar alpenalm begin ik al snel te zweten. De zon is sterk en ik loop in t-shirt met lange mouwen de berg op. Stap voor stap gaat het vooruit in de poedersneeuw. Op de vlakkere passages gaat het vlot, op de stukken met opgehoopte poedersneeuw in de schaduw tussen de bomen is het letterlijk een en al sneeuw verplaatsen om te kunnen vorderen. Ik geniet van een eerste pauze in het zonnetje op een bankje nabij Gross Hintermaad. Enkele tourskiërs passeren me op hun dode gemak. Zij zakken minder snel weg in het witte poeder en vorderen gestaag op de flanken van deze berg.

Ik gesp opnieuw mijn rugzak op en ploeg rustig voort door de sneeuw. Het is makkelijk stappen eens ik mijn ritme te pakken heb. Links voor me zie ik de Schafberg (2239m) opduiken. Rechts van me kijk ik uit op Trimlehore (1982m). De middag nadert maar ik plan om toch nog wat door te stappen. Vanaan de Rohrbode (1690m) is de helling aan de steile kant en schuif ik regelmatig weg. Ik moet mijn staptechniek aanpassen en zijwaarts stappen op de helling. Stukken kartonsneeuw en verse sneeuw willen af waardoor mijn enkels goed uitgebalanceerd geraken. Ideale training voor mijn enkels denk ik even. Wat later heb ik nood aan een pauze. Een minder ideale plek omwille van de hellingsgraad maar ik stamp me een leuke picknickplek bijeen in de sneeuw. Ik zet me en geniet van mijn picknick met uitzicht op de omliggende bergen. Ik kijk ondermeer uit op de Moléson (2002m) waaronder onze zoon Louis waarschijnlijk op de ski’s staat. Andere punten om naar te turen zijn de Vanil Noir (2389m), Dent De Ruth (2236m) en de Gastlosen. Na een half uurtje pauze neem ik nog een goede slok water want het is heet, heel heet. Zonder jas of trui zit ik in de zon. Er is amper wind, laat staan een wolkje.

Ik vorder nog steeds traag maar gestaag. Eens boven de 1900m gaat het weer iets gemakkelijker. De sneeuw is harder en de hellingsgraad wat minder steil. Ik kan weer een rechte lijn volgen en blijf rustig doorstappen tot ik plots een paaltje opmerk. Een topje, jeuh! Het is nu ongeveer iets na 14u. Het is puur genieten op de top van deze niet nader benoemde 2040m hoogte. Het doel is eigenlijk om vandaag nog een kleine 500m verder te stappen maar als ik even ga piepen aan de andere kant van de top merk ik dat er heel veel sneeuw ligt in de kom van de Hinterer Walopsee (1631m). Ik bekijk de hellingen vol sneeuw en check de hellingsgraden op de kaart nog eens. Dat ziet er uitdagend uit maar als ik mijn tijdschema opnieuw inschat kom ik wat tijd tekort. Maar ik wil vooral ook het risico vermijden dat ik door de verse sneeuwval mezelf vastloop in de kom van de Hinterer Walopsee. Easy does it dus ik installeer mijn tentje net voorbij de top van 2040m om de rest van de namiddag te genieten van de zon en de omgeving. Dat easy is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een sneeuwmuurtje bouwen vergt wat energie maar gelukkig heb ik genoeg voorraad mee om die aan te vullen.

Het neemt me enige tijd om de tent mooi vlak te krijgen, een basismuurtje op te trekken en vervolgens een paar scheppen sneeuw tot enkele liters water te koken. Ik geef mijn routewijziging even door aan het thuisfront in de vallei en geniet van een soep, wat brood en worst en vervolgens een chocolatechip pudding van Expedition Foods. Smaakt wel eens, zo’n dessertje :). Nog wat foto’s maken van de zonsondergang en tegen 18u trek ik mijn slaapzakken in want ik heb nu lang genoeg op mijn voeten gestaan. Wat bewegen net voor het in de slaapzak kruipen helpt dus ik schep nog vlug mijn sneeuwmuurtje rond de tent wat hoger. Ondanks de beweging heb ik toch wat koude voeten gekregen. De slaapzakken (een synthetische + een donzen) doen hun werk en ik heb vlug terug warme voeten. Ik val vlotjes in slaap maar tegen 21u30 blaast de wind toch wat poedersneeuw onder het tentzeil in. Dat gedrizzle van sneeuwvlokjes op mijn binnentent van gaas maakt dat ik af en toe ook wat op mijn gezicht krijg… Na een tijdje besluit ik toch een plasje te doen en mijn muurtje nog hoger te maken. Vlug mijn broek, licht bevroren schoenen, jas en waterdichte handschoenen aan en hup, ik sta ik de volle wind te schuppen alsof mijn leven ervan af hangt. Uiteindelijk neemt de wind wat af en kan ik rustig mijn bouwsel afwerken. Mijn muurtje is overal ongeveer 40cm verhoogt dus ik kan na mijn plasje terug de tent in. Het is een pak beter en ik installeer me weer in de warme slaapzakken. Ik drink nog wat want de hitte van de zon, het stijgen, de hoogte en vooral ook de wind en koude hebben me goed gedehydrateerd. Ik drink uiteindelijk bijna een halve liter naast de liter die ik al dronk bij het eten. Nog vlug ook een snickers tussen de tandjes en opnieuw vertrek ik naar dromenland.

 

Oberi Luchere – Jaun

Afstand: 4km

Hoogteverschil: -1040m

Staptijd in de sneeuw: 1u20

Tegen 6u wordt ik wakker. Ik neem een kijkje uit de tent en neem alvast enkele foto’s. Ik blijf nog even in de warmte van de slaapzak liggen en draai me vervolgens nog eens om. Als ik opnieuw wakker wordt is het al 7u15. Ik eet rustig wat, kleed me om, ruim de tent op en geniet nog wat van de opkomende zon en het effect ervan op de omliggede bergtoppen.

Ik ben klaar om rond 8u15 te vertrekken. Ik daal jolig af. Het gaat vlotjes, zeer vlotjes want ik had eerder een 2u30 doorgegeven als afdaaltijd maar ik bel halverwege al even naar mijn schoonvader om me toch tegen 9u30 à 9u45 op te pikken. Ik maak nog een praatje met wat tourskiërs die aan hun dagtrip beginnen en vervolg mijn weg. Ik merk dat er al heel wat sneeuw gesmolten is maar kan me toch nog via restjes sneeuw met mijn sneeuwschoenen tot de plek van afspraak begeven. Het was weer een tof tripje. Een beetje met spijt in het hart moet ik toegeven dat mijn eerdere ambitie om door te steken tot Lac Noir/Schwarzsee wat overmoedig was maar goed. Dat is dan voor een ander keertje. Misschien volgend jaar in de omgekeerde richting? We zien wel.

Lawinegevaar

Ondanks dat ik vrij veilig kon wandelen was er in de streek zeker kans op lawines. Voor actuele berichten hierover kan je het lawinebulletin bekijken.

Bovendien helpt het ook om wat kennis en ervaring op te doen alvorens dit op je eentje te ondernemen. Bv. Hiking Advisor biedt in samenwerking met andere bergsportclubs opleidingen aan tot zelfstandig sneeuwschoenwandelaar.

Kaartmateriaal

Ik koos ervoor om mijn route te baseren op outprints van de topografische tool van de Zwitserse dienst voor topografie (schaal kan je kiezen), in combinatie met een verouderde overzichtelijke wandelkaart van La Gruyère (1:60.000). Ik had ook een gps voorzien om me in eventuele slechte omstandigheden beter te kunnen oriënteren. Deze heb ik gezien de goede weersomstandigheden niet nodig gehad.

Bivakmateriaal – speciallekes?

Voor mijn bivakuitrusting heb ik deze keer 2 slaapzakken meegenomen om zeker te zijn van voldoende warmte. Bovendien had ik ook 2 matjes mee: een schuimen dat de eerste koude moest afblokken en vervolgens mijn Klymit opblaasmatje om zacht te liggen en ook een tweede isolatielaag te bieden.

De tent die ik meehad was een eenvoudige 3-seizoenstent (Marmot Eos 1p). Dit is voor ideale omstadigheden nog net te doen (houdt geen warmte vast omwille van de meshbinnentent en ze is niet windvast genoeg voor winterse stormen). Ik had deze nog niet zo lang en dus wilde ik ze eens in extremere situaties testen. Idealiter kies je voor een 4-seizoenstent of zelfs een 5-seizoenstent als de omstandigheden minder gunstig zijn.

Ik had extra voeding voorzien alsook een thermos met warm water. Dit laatste maakt het steeds mogelijk om vrij snel in warm eten te voorzien in combi met een vriesdroogmaaltijd. Als je energie wat weg is en je kou begint te krijgen is dat een lifesaver. Maar bovendien ook vooral gemakkelijk en warm :).