Er werd een indian summer aangekondigd en dan moeten we niet lang twijfelen om er even tussenuit te trekken voor een fijne hiking. Een beetje bosbaden doet ook een “Bos” deugd dus op vrijdagochtend rijdt ik na een fijn ontbijt met het gezin naar Beforterheed, net boven Beaufort. De route die ik zal volgen is grotendeels gebaseerd op bestaande wandelroutes maar her en der steek ik er een stukje pad in dat niet als wandelroute beschouwd wordt, kwestie van er een uitdagend tochtje van te maken. Het is dus niet één van de kant en klare trails in de regio van het Mullerthal maar daarom des te toffer.
Beforterheed – Mullerthal (21,5km)
Het is al 11u15 als ik vertrek. Na 100m wandel ik al tussen de speciale rotsmassieven die de streek kenmerken. De trail gaat op en neer over een met bladeren bedekt pad. De herstige kleuren boven me maken het plaatje helemaal compleet. Het is wel kil dus ik stop even om mijn handschoenen aan te trekken. Ik verhoog het tempo wat om op te warmen. Ik volg de B1 die hier samenloopt met de Mullerthal Trail Extra Tour B en de Birkbach volgt. Na het oversteken van de asfaltweg Route de Beaufort ga ik verder via de B1 en blijft zo op hoogte.
Het gaat een heel eind rechtdoor met afwisselend loofbos, gemengd bos en sparrenbos om dan de afslag te nemen naar Grundhof, een klein dorpje langs de Schwaarz lernz die uitkomt in de Sûre. Ik ga wat trapjes af en draai rechtsaf, weg van de Duits-Luxemburgse grens om dan na een garage de beek over te steken en langs een schapenweide omhoog te stappen. Op een bankje pauzeer ik voor mijn lunch. Ik keek er al even naar uit. Spek en eitjes die ik vanochtend bakte tussen mijn broodje. Dat gaat smaken! Met zicht op de omgeving en een zacht zonnetje… veel beter kan het niet worden. Na de pauze slingert het pad zich verder tussen weilanden omhoog om dan het bos in te duiken. Hier gaat het steil omhoog tot onder enkele indrukwekkende rotsen met de naam Kaasselt. Ik volgt het pad dat gelijkloopt met de hoogtelijnen en stap lustig door en passeer de Kalekapp en Rammelee.
Ik passeer enkele wandelaars die wat raar opkijken omdat ze duidelijk ook geen andere mensen verwacht hadden. Na wat toffe bochtjes en rotspartijen volgt een breder pad dat op de hoogtelijn blijft en zo Weilerbaach passeert om dan de vallei van de Aasbech in te draaien ter hoogte van Geilerslee, één van de vele uitkijkpunten. Nu wandel ik langs een prachtig groen weiland dat ideaal kan dienen als bivakplek maar het is nog veel te vroeg. Ik stap dus door naar de Perekop waar ik langs de steile trapjes afdaal. Er is hier wat meer volk maar het is nog steeds aangenaam rustig. Ik steek de verharde weg over en draai rechtsaf in Westelijke richting om nu de Mullerthaltrail te volgen. Ik loop over trapjes, brugjes en stepping stones tot ik niet langer in de vallei kan blijven. De Mullerthaltrail draait al eerder de vallei uit maar ik blijf de beek stroomopwaarts volgen. Zo kom ik aan de rand van het bos en stap ik de An der Heeschbech-straat af. De asfalt stapt makkelijk maar is minder aangenaam aan de voeten.
Ik ben blij als ik in de verte een bosje zie opduiken naast de watertoren die de omgeving vanop hoogte neerslaat. Ik loop het bosje door en aan de rand is er een bankje. Ik besluit te pauzeren en een telefoontje te doen. Midden mijn gesprek passeert Filip, een voormalige deelnemer aan een ervaringstocht van mij naar het Lake District, met de fiets. Hij staat in de buur top de camping, niet zomaar een camping, één van de mooiste van regio! We maken een praatje en het is fijn om eens iemand te zien buiten de bubble en de werkcontext. Hij fietst verder en ik ga weer op stap. Ik pik de W3-route op en voel weer zachte bladeren onder mijn schoenen. Ook het Mullerthaltrail volgt dit pad. De zon begint te dalen en het begint ook frisser te worden.
De omgeving blijft me continu mooie rotsmassieven presenteren. Telkens is de kleur of begroeiing anders. Ik vraag me af waarom hier niet geklommen mag worden maar kan het antwoord als snel raden. Net voor het dorpje Mullerthal draai in in Oostelijke richting een pad met de X-markering op. Ik steek een beekje over en draai nu een licht stijgend pad omhoog. Ik volg het tot ik aan een holte in een rots kom waar het pad ook draait. Er is plaats voor mijn tarp en ik besluit me er te installeren voor de nacht want het schemert nu. Mijn tarp staat nog niet lang op of het is donker. Gelukkig heb ik voor de gezelligheid wat theelichtjes mee. Ik installeer me in de holte van de rots op een steen en kook wat water voor mijn vriesdroogmaaltijd. Terwijl deze welt klop ik alvast mijn chocomousse aka Moriaantje van Globetrotter.nl. Zeker een aanrader als je graag wat lekkers binnenspeelt na je tocht. Ik laat de mousse stijven in de koude omgeving en eet rustig mijn Spaghetti Carbonara (Expedition Foods, 450kcal) op. Het is rustig in het bos, enkel een beekje in de verte dat verder klatert en zich niets aantrekt van de vallende nacht. Het duurt niet lang of ik zie wat sterren tussen de kruinen van de bomen verschijnen. Het koelt snel af en ik ben blij met mijn donsjasje van RAB.
Na het verorberen van de chocomousse drink ik nog wat whisky. Ik pak mijn boeltje bijeen en maak me klaar voor de nacht. Er waait een windje door de kloof en ik pas de positie van de tarp aan zodat ik mijn warmte maximaal kan behouden en niet teveel afkoel door de wind. De kaarsjes zet ik langs me en ik val met de zacht flikkerende vlammetjes in slaap rond 20u30.
Mullerthal – Berforterheed (17,5km)
Het is 7u15 als ik opsta en de tarp opruim. Ik ontbijt met een warme thee en wat cruesli. Om 8u ben ik op stap. Het pad gaat meteen omhoog dus ik krijg het al snel warm. Opnieuw krijg ik rotspartijen te zien maar ook nu zijn ze weer wat anders dan diegene van gisteren. De vormen blijven verbazen. Ik mis een scherpe afslag en kom op een breed halfverhard pad. Ik besluit om verder te gaan over dit pad op de flank van Schokert maar betreur het als ik in de verte zie waar het langs loopt. Ik kom aan de Consdorfer Millen en de bijhorende vijvers.
Ik steek een parking over en pik het Mullerthal Trail nr2 op. Het is weer een smal paadje maar dit keer slingert het vaker en vaker tussen de rotsen door. Ik passeer de Goldkaul, Goldfralee en de Eileburg waarbij je regelmatig een koplampje kan gebruiken als je alle holtes van deze massieven wilt verkennen. Als ik de weg een tweede keer oversteek kom ik aan de befaamde brug over de Schwaarz Lenz. Er is een fotoclub bezig met de nodige voorbereidingen te treffen voor een mooie… foto van de brug. Het is mooi om te zien hoe elk lid zijn of haar statief positioneert en met welk ook voor detail alles afgesteld wordt. Ik pak de route van de W8 naar het Pavilioen. Zo loop ik tegen de rotswand en kom ik wat later terug op de Mullerthaltrail. Aan het paviljoen heb ik 6,5km afgelegd en pauzeer ik voor een tussendoortje. Ik drink wat water en begin al huppelend aan mijn afdaling tot in het dorp Mullerthal.
Door de jacht kan ik mijn oorspronkelijke route niet aanhouden dus ik volgt de W3 en de Mullerthal Trail nr3. tot aan een afslag die het bos in loopt. Het stijgt snel steil tussen de halfhoge begroeiing. Na wat slingeren pik ik een moeilijk zichtbaar paadje op naar de Heringerburg. Het is er mooi en nu loopt ik op de heuvelrug van de Heringerbësch. Het pad verdwijnt na een kleine kilometer in het bos en ik loopt dus los door het bos. Het is een beetje zoeken maar via de bedding van de beek kom ik toch veilig van het rotsig platteau beneden. Ik pik opnieuw een zeer verouderd pad op en kom zo opnieuw aan de weilanden waardoor de Schwaarz Lenz door stroomt. Ik blijf niet lang op de klassieke wandelweg en sla vrij snel af in Noord-Westelijke richting via een klein licht overgroeid pad dat me omhoog leidt. Zo kom ik via een breder pad op de Oostelijke flank van de Hanner dem Haardhaff. Het pad loopt door tot boven Chateau Grondhaff om dan plots te stoppen. Ik waag het erop en daal de fel overgroeide flank af. Niet voor dunne broekjes want er staan her en der bramen, om al niet te spreken over de metershoge varens. Ik kom op een ouder maar begaanbaar pad om dan vast te stellen dat ook dat geleidelijk aan vervaagd en overgaat in wildsporen. Het is duidelijk dat deze flank niet voor de wandelaar en toerist voorbehouden is. Het ene dierenspoor na het andere kan ik volgen naar mijn aansluiting op de Mullerthaltrail. Ik zoek me een weg over de Halerbaach maar dat is niet zo makkelijk. Ik kies ervoor een losse steen in de rivier te leggen zodat ik een extra stepping stone heb om over te steken.
Nu gaat het vlot, als is het toch eventjes uitkijken. Ik heb namelijk geen reservekledij mee naast mijn donsjas en fleece… Met een natte broek zou een val in de heupdiepe beek toch wat minder leuk geweest zijn. Aan de overzijde neem ik nog een tussendoortje en zet een hoog tempo in. Nu is de route ook makkelijk te volgen en het pad in goede conditie. Al snel kom ik aan het kasteel van Beaufort.
Via een klein poortje loop ik door een weiland om dan een vlonderpaadje te nemen om een moerassig stukje over te steken. Ik volg nu de B4 en de B7 tot aan een vijver. Hier draai ik in Noordelijke richting een halfverhard pad in en stap zo tot aan mijn eindpunt.
Praktische info
Moeilijkheidsgraad
De route stippelde ik zelf uit en was normaliter 2x20km geweest. Door de jacht kon ik op dag 2 niet helemaal mijn route lopen en werd dag 2 wat korter dan voorzien. 2x20km lijkt wat kort, zeker omdat het maar “Luxemburg” is. Dat klopt voor de geoefende wandelaar. Ikzelf stapte op dag 1 ongeveer 4u30 stevig door om de 21,5km af te leggen. Als je tijdig vertrekt in de ochtend is de route zeker doenbaar maar houdt in het najaar rekening met het vroeg vallen van de avond. Houdt ook rekening met de steeds ongelijke paden en eventuele bepakking op je rug. Op dag 2 stapte ik 3u40 om de 17,5km af te leggen, waaronder een stukje onbegaand terrein. Ook het oversteken van de beek nam wat meer tijd in beslag dan voorzien. Opnieuw: gespreid over een hele stapdag is die 17,5km normaliter goed af te leggen.
Kaartenmateriaal
De kaart die ik gebruikte was een oudere topografische kaart van het G.H.Luxemburg (R6, 1:20.000, Wasserbillig-Beaufort). De kaart is nog afdoende om je te oriënteren en heeft het voor/nadeel dat je de oude paden ook nog op de kaart hebt staan. Als je minder goed vertrouwd bent met navigeren en off trail wandelen kan je best een nieuwe kaart aanschaffen of de GPX-gebruiken (op een gps). Je kan ook steeds de kiezen om de variaties die los door het bos gaan te vermijden. Een volwaardige wandelroute ligt vaak niet ver parrallel aan het door mij gekozen pad.
De GPX-files zijn beschikbaar op aanvraag via yanick.bos (at) gmail. com
De gedetailleerde bijhorende routebeschrijvingen zijn wel meteen downloadbaar (op basis van Route You):
Bevoorrading
Je kan op verschillende plaatsen in de regio bevoorraden maar ik stippelde deze route uit om net zoveel mogelijk bebouwing te vermijden. Je komt dus niet meteen iets tegen op je route want ik wilde graag zelfvoorzienend op pad gaan. Ik nam dus niet alleen mijn eten maar ook mijn gasvuurtje en ander bivakmateriaal mee.
Overnachten
Je kan in de streek overnachten op één van de vele campings, hotels of jeugdherbergen. De prijzen vallen zeer goed mee. Ik verkoos een wildbivak omdat ik hier graag de voorkeur aan geef. De plekjes hiervoor zijn overal in de streek makkelijk te vinden. Enige minpunt is dat je pikketten niet altijd makkelijk in de grond geraken, al viel dat in dit geval wel goed mee.
Bereikbaarheid
Je kan in de streek vlot geraken met de wagen (2u15min. vanuit Diest) maar ook het openbaar vervoer behoort tot de mogelijkheden want dat is gratis in Luxemburg. Er rijden diverse bussen doorheen de Mullerthalstreek en dus ook Beaufort.
Into the wild 