Jaarlijks zijn er heel wat geïnteresseerden om een opleiding tot zelfstandig bergwandelaar te volgen bij Hiking Advisor of andere clubs. Dit jaar namen Sam (mijn co-begeleider) en ik een 8-tal enthousiaste hikers mee op pad voor het afronden van hun opleiding die dit voorjaar starte met een theoriedag en praktijkweekend. The proof of the pudding is in the eating … dus trokken we naar de Belledonne. Deze kleinere bergketen is wat onbekend maar niet per se onbemind. Je kan er wandelen, via Ferrata’s beleven en klimmen. Bovendien krijg je er zicht op de Vercors, de Chartreuse en de Ecrins … en op een goede dag zelfs de Mont Blanc in de verte.
We spreken op zaterdagnamiddag af met Valérie, Bruno, Davy, Emiel, Kevin, Michel, Sander (de grote) en Sander (de kleine) in Chamrousse, een skidorp op de eerste flank van de Belledonne. We nuttigen nog even in het restaurant een lekkere maaltijd en doen daarna een depackage om na te gaan of al het nodige materiaal mee is. Dat past in de 3×3-methode, een methode om planmatig te werk te gaan met risicomanagement in de bergen.
Zondag: Chamrousse – Lacs du Doménon
11km, 350m dalen, 500m stijgen
We nemen vanuit Chamrousse de cabinelift naar Croix de Chamrousse om zo 600m stijgen over een skipiste te vermijden. Vervolgens starten we aan een stukje GR 549. Michel, één van de toffe deelnemers (zijn droge humor is excellent, zijn kookkunsten naar horen zeggen ook), leidt ons op weg. We dalen meteen naar Lacs Robert waar we een staptechnische oefening doen zonder de rugzakken op het blokkenterrein. We eten een tussendoortje en drinken wat.
We gaan nu verder en op een kruising leidt Emiel ons in de juiste richting. We lopen nu over een lokaal en wat technischer pad. We lunchen op een grassig veldje. Niet veel later passeren we een hele bende steenbokken. Zij trekken zich niet teveel aan van ons passeren en rusten nog wat tussen de rotsen. We gaan verder naar Lac David waar er gewed wordt om hoe laat we aan de Refuge de la Pra (een tussenstop) zullen komen: voor 16u gokken de deelnemers, na 16u zeggen Sam en ik. Om 16u10 staan we aan de hut dus het was een nipte … de winst (een traktatie) hebben Sam en ik nog te goed :). We kopen een drankje en overlopen het vervolg van de dag. Na de welverdiende pauze stijgen we wat verder en gaat het richting Lacs de Doménon, onze bivakplek van deze eerste stapdag.
Op 1/3e van de klim stel ik vast dat het voor een deelneemster onmogelijk is om verder te gaan (falend materiaal zoals schoenzolen die lossen zijn geen goede combi met een bergstage). We beslissen dat ze overnacht in de hut en dat ik haar morgen terugbreng naar de bewoonde wereld.
Maandag: Lacs du Doménon – Habert du Mousset
8km, 1100m dalen, 600m stijgen
Ik ben vroeg op om af te zakken naar de hut om daar de deelneemster op te pikken. Na een heen en weer naar Croix de Chamrousse via de GR 549 ben ik om 11u30 aan de Refuge de la Pra. Sam nam in tussentijd de rest van de groep op sleeptouw en werkte met hen de items bivakroutine en kruispeiling af op ons to-do lijstje. De plaats van afspraak aan de hut was goed gekozen want bij aankomst nam ik meteen de luxe om me 2 pannekoeken te bestellen. 10km huppelen door de bergen op een voormiddag is niet om elke dag te doen. Zeker niet als er nog een stevige tocht volgt in de namiddag.
Na de iets langer dan voorziene pauze starten we dus aan de rest van onze tocht. We dalen af naar Lac du Crozet om dan te lunchen in de zon. Sander leidt ons rustig naar de Col du Loup (2399m). Opnieuw worden we onderweg vergezeld door heel wat steenbokken waaronder zeer jonge. We krijgen de kans om op een sneeuwpassage enkele valoefeningen te doen. Zeer plezant maar het is wel goed opletten! We gaan nu naar de Col de la Sitre (2195m). Sam motiveert de deelnemers om te kijken naar de bloemen die we her en der tegenkomen.
De inspanningen tijdens het hete weer zijn niet min. We zijn blij met wat schaduw maar het afdalen over losliggende stenen is zwaar voor de bovenbenen en de voeten. We komen uiteindelijk tegen 18u30 aan bij de Habert du Mousset en gaan op zoek naar een bivakplek. De mooie plekken zijn al ingenomen door andere hikers dus het is wat zoeken naar de minst ongelijke stukken. We liggen verspreid in het landschap, de ene al wat beter dan de andere. Drinkwater is er gelukkig aan de habert (het onbemande hutje) dus daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Het is duidelijk een intensieve dag geweest dus we laten de educatieve momenten voor morgen.
Dinsdag: Habert du Mousset – Habert de Muret
9km, 1100m dalen,700m stijgen
Het zal een warme dag worden vandaag dus we stijgen rustig omhoog tot Refuge Jean Collet (1952m) waar we een thee en koffie nemen. Sam legt uit hoe het eraan toe gaat in de hutten. We tanken er ook nog even drinkwater bij want we zullen niet langer in de schaduw stijgen. Bruno leads the way en voor we het weten zijn we aan de Col de la Mine. De ene hoogtemeter is niet de andere, dat is duidelijk. Dit deel van het GR-pad is goed en aangenaam om te stappen. We ontmoeten een aantal steenbokken waaronder een jaarling. Met lef komen ze piepen wat we aan het doen zijn. We nemen een uitgebreide lunchpauze voor een noodsimulatie en brancardoefening.
Na de uitleg over de helikopterredding gaan we terug op pad. Sander mag meteen vaststellen dat de GR verlegd is en dat afdalen over een blokkenterrein geen sinecure is. We moeten stevig dalen tot Lac de Crop (1944m). Een goed alternatief is de passage langs de Brèche de Roche Fendue maar dat is voor een andere keer. Omwille van de warmte wordt er al een eerste keer gezwommen nabij de oevers van het meer. Er zijn hier ook heel wat meer toeristen.
We dalen af onder begeleiding van Michel. Op een vlot tempo zigzaggen we door de begroeide flanken om vervolgens in het bos terecht te komen. Nabij de Habert de Muret zoeken we een bivakplekje in het bos en nabij een dammetje in de rivier. Het is er vlak en dat zal deugd doen na de wat moeilijke bivak van gisteren. We koken of filteren ons wat drinkwater. Er wordt gewassen met een drybag als wasmachine. Ook krijgen we wat uitleg over de Vo²max en waartoe dat allemaal dient. Dat blijkt de komende dagen van belang. We eten wat en gaan in op het beheer van een nationaal park, de reglementeringen en hoe de symbiose tussen natuurbeheer en toerisme georganiseerd wordt.
Woensdag: Habert de Muret – Lac du Cos
8km, 500m dalen,1200m stijgen
Sander (de grote) leidt ons naar de Pas de la Coche. We zien enkele werkmannen met een bosmaaier de flanken snoeien. Eens aan de pas ontplooien we een realistisch noodscenario. De deelnemers beseffen dat dit serieuze kost is en zetten hun beste beentje voor om hun plaats te bepalen, de analyse van het slachtoffer uit te voeren en te communiceren met de fictieve nooddiensten. Na de oefening gaan we verder. Kevin is vandaag “in zijne goeie” en leidt ons rustig naar een plekje onder Roches Jaunes. We lunchen er met de voeten in de beek. De hitte is nog maar net draaglijk te noemen dus die verkoeling is welkom.
We stappen verder en komen enkele herders tegen die hun schapen met 4 patou’s in het oog houden. Her en der springen steenbokken over de grote blokken die nu onze klim uitdagend maken … We stijgen rustig verder. De hitte en het terrein drogen ons enorm uit dus regelmatig houden we een drinkpauze.
We komen aan Col de la Vache (2534m). We nemen nog even een groepsfoto en dalen na een korte pauze af. Opnieuw worden we uitgedaagd door een blokkenterrein. We kiezen ervoor om met Sander en Kevin door de sneeuw af te dalen omdat dit voor hen makkelijker zou kunnen zijn. Enkele dames volgen ons, al weten ze totaal niet wat ze moeten doen als ik vraag wat ze gaan doen bij een eventuele val… als ik hen wat tips geef zegt de eerste “maar ik kan skiën hoor” … Soit, we laten hen voorgaan want deze dames wil ik liever niet achter me aan hebben lopen. We dalen verder af en zijn mooi op tijd voor een prachtige bivakplek te kiezen aan Lac du Cos. De heren praten nog wat met de dames die ons voorbijstaken. Zij trekken nog wat verder.
Met zicht op het Massif d’Allevard installeren we ons na een verkwikkende zwempartij of het verfrissen in de beek. Mijn drinkwater is op dus ik geef even voorrang aan het koken van enkele liters water. De schapen wat verderop op de berg zijn misschien niet geheel virus- of bacterievrij … Sam en ik doen de nabesprekingen met de deelnemers en vieren samen (met de whisky van Michel “Chance”) de laatste avond. Terwijl de zon verdwijnt, komen de sterren tevoorschijn. De open hemel verwent ons en laat ons niet alleen de Milkyway zien maar ook nog enkele vallende sterren. Helaas kan ik daar geen goede foto van nemen. Het beeld zal me zo wel bijblijven … en anders keer ik wel eens terug.
Donderdag: Lac du Cos – Parking aan Cascade des Sept Laux
4km, 1050m dalen
We ruimen rustig op en vertrekken naar het dal waar een taxi ons zal oppikken. De zon is van de partij en het is al om en bij de 24°C (op 2000m!) om 9u. Onderweg herhalen we nog even enkele oriëntatietechnieken. Verder gaat het vlot zigzaggen. En opnieuw zien we her en der een steenbok huppelen. Het waren precies een beetje onze beschermengelen en mascottes want het weer bleef prima gedurende de hele tocht.
De taxi is mooi op afspraak en brengt ons in een klein anderhalf uur naar Chamrousse. We nemen op het terras van een zeer toffe brasserie afscheid van Michel en Sander (de kleine) omdat ze met de trein huiswaarts keren. We rijden tot voorbij Lyon om daar te overnachten, samen te eten en dan terug af te reizen naar België op vrijdag.
Praktische info
Moeilijkheidsgraad
Deze route lijkt korte afstanden en beperkte hoogteverschillen te overbruggen maar onderschat het uitdagende terrein niet. De vele blokkenterreinen en gruishellingen maken het vanaf de tweede etappe een pak zwaarder dan de eerste stapdag. Bovendien deden wij deze tocht in ideale weersomstandigheden. Bij sterke wind en regen ben je vaak blootgesteld en kan je niet schuilen.
Kaartenmateriaal
Wij gebruikten de IGN 3335OT Grenoble en IGN 3335ET le Bourg d’Oisans/l’Alpe d’Huez voor deze tocht. Deze kaarten van 1:25.000 zijn het handigst om te oriënteren want een kaart van 1:50.000 uit een GR-boekje zou te weinig inzicht geven in de moeilijke passages of bij mistig weer. Let wel op: koop een recente kaart (uitgave 08/2021 of later) want de GR-paden zijn herzien en staan niet meer accuraat op de oudere kaarten (die van mij was van eind 2020 en was al niet meer accuraat genoeg).
Bevoorrading
Bevoorraden kan je in Grenoble of Chamrousse. In de meeste refuges kan je eten of wat drank kopen. Soms zijn er ook snacks zoals snickers voorhanden. Lunchpakketten kan je vaak ook kopen maar die bestel je best op voorhand. In de habert is wel geen bevoorrading mogelijk. Drinkwater was zelfs laat in augustus geen probleem aan de refuges en sommige haberts. Toch moet je erop rekenen dat je heel wat zal drinken onderweg en dat je soms wel wat water van de diverse beken kan nemen (na het te filteren of te koken).
Bereikbaarheid
Wij reisden met de wagen naar Chamrousse. Je kan ook de TGV nemen naar Lyon en daar vervolgens een gewone trein naar Grenoble. Vanuit Grenoble rijden er bussen naar Chamrousse (2à3x/dag). Het eindpunt is ook met de wagen bereikbaar maar om in Chamrousse te geraken gebruikten wij een lokale taxi. Om een wagen op het eindpunt te zetten ben je namelijk een halve dag kwijt (3u).
Into the wild 