Gletsjerspotten in Jotunheimen (Augustus 2018 – Noorwegen)

We zijn op rondreis door Zuidelijk Noorwegen en zijn aangekomen in Jotunheimen, een nationaal park dat in centraal Zweden ligt, op ongeveer 5u rijden van Oslo. “We” zijn Cynthia, Louis (5j) en Yanick. We hebben zonet het mooie en interactieve Gletsjermuseum bezocht in Fjærland.

Gletsjer 1: Boverbrean

We overnachtten in de Sognefjellshytta voor een nachtje om te genieten van een goede douche en een lekkere maaltijd. En wat een maaltijd zeg: 3 gangen om je vingers af te likken. Wel niet goedkoop maar echt heel lekker. En ook de douches waren dik ok. Iets anders dan de Franse hutten. Zelfs de Zwitsers en de Polen moeten hun meerdere erkennen wat hutten betreft.

Na een even indrukwekkend ontbijt trekken we met een dagrugzakje op pad. We wandelen eerst het meertje Prestesteinsvatnet rond via de befaamde steenmannetjes met de rode T’s. We zijn vroeg op pad en komen niemand tegen, met uitzondering van een mooi opgezette rode Hilleberg Keron. Het pad slingert zich een weg en regelmatig spotten we in de verte al de gletsjeruiteinden van de Boverbrean. Louis is weer volop aan het babbelen en plots gaat het over “meisjes plagen is liefde vragen”… euh, ok. Is dit niet wat vroeg voor ne 5-jarige denk ik even? Maar dan volgt een uitspraak die nieuw voor me is “en jongens plagen is marmotten vragen”. “Marmotten” vragen we? “Ja, niet motten, wel Marmotten” is de reactie. Euhm, ok. Zeer typerend want we zitten tenslotte toch in de bergen. Al zullen we geen marmotten zien hier in Jotunheimen. We stappen verder langs een mooi meertje en buigen af naar de gletsjertong van de Boverbrean.

We komen nu op rotsig terrein en banen onszelf een weg hogerop de heuvel. We komen het glestsjerbeekje tegen en gaan steppingstonegewijs het water over. We pauzeren wat verderop en de zon laat zich af en toe zien. De wind is er ook maar het valt goed mee.

Na een tijdje genoten te hebben van de omgeving gaan we op pad naar beneden. We besluiten om zelf ons pad te kiezen en mikken op een sneeuwplek in de verte. Hier in Noorwegen heb je recht om te zwerven, dus dat zullen we dan maar doen he. Drassige stukjes moerasland en steilere rotspartijen maken het niet altijd even makkelijk om onze koers aan te houden maar het is tof slenteren door het mooie landschap. We steken opnieuw wat riviertjes over en slingeren tussen heuveltjes richting onze wagen (dat denken we toch ;)). Het is ondertussen al middag en we pauzeren om op onze welvertrouwde stormkoker van Trangia wat water te koken voor een vriesdrooglunch en wat thee. Ondertussen slagen de weergoden er alweer in om ons te trakteren op een kleine miezerbui. Net genoeg om niet stil te blijven zitten maar ook weer niet genoeg om echt nat te worden. Het is een beetje het weer van de voorbije en komende dagen…

We komen terug aan de hut na wat omzwervingen door het mooie landschap en nemen de wagen om op zoek te gaan naar een leuke bivakplek.

Niet ver van een parking installeren we onze tent op een vlak stukje met uitzicht over diverse gletsjers (van Boverbrean over Smorstabbrean tot Fannarakbreen). De weg horen we niet van hier, verscholen achter een heuvelrugje. Louis maakt van enkele boulders kampen of waren het burchten? We voeren oorlogje en ik sneuvel meerdere malen in het Jotunheimse landgoed van heerschap Bos jr. Na wat dollen besluiten we om de vislijn boven te halen – we hebben toch niet echt iets te doen. Louis leert bij deze vissen… in een meertje waarvan ik bijna 100% zeer ben dat er geen vis op zit (afgesloten van een in- en uitstroom is het puur smeltwater). Maar dat deert ons niet. Het is fijn om hem te zien genieten om een dobbertje weg te gooien in het water en dan enthousiast te zien worden als de dobber wat beweegt (in dit geval gewoon van de wind). Na een klein uurtje gooien met die dobber houden we het voor bekeken. De eerste les van leren vissen is achter de rug: je moet engelengeduld hebben :).

We koken ons potje en kruipen niet veel later in de slaapzak in. De regenvlagen die ze voorspelden bereiken ons later op de avond terwijl wij al lang aan een 10e spelletje Beverbende zitten. We zoeken dromenland op en dromen van grote vissen die te vangen zijn in de Noorse wateren.

Gletsjer 2: Storbrean

Na een rustige nacht – van regen wordt je rustig 😉 – staan we vlotjes op. Er staat een beetje wind maar het is droog. We ontbijten, breken de tent op en net als we in de auto stappen begint het opnieuw te regenen. We rijden rustig naar onze volgende gletsjerspotplek (is dat al een #?), namelijk Leirdalen. We rijden een heel eind zeer traag over een te betalen maar vol putten liggende weg (werkt met een slagboom en betalen kan met de kaart) om dan aan een parking (gruisveld) onze wagen te droppen. We stappen een schamel brugje over en gaan met de regenbroeken aan door de miezerregen naar boven. We stappen en Louis heeft er niet al te veel zin in. Ik eigenlijk ook niet maar Cynthia stimuleert ons tot we hogerop een stukje ijsmassa zien. Het weer is even wat aangenamer en we rapen terwijl wat opmerkelijke stenen op. Na een korte pauze keren we terug.

De afdaling verloopt vlot en Louis is terug enthousiast. We komen aan de wagen en rijden verder naar de hut verderop in de vallei in Leirsvassbu. Aangezien het gaat stortregenen en stormen zien we deze hut als een welkome oplossing i.p.v. een nachtje te “tenten” zoals ze dat hier zeggen.

We genieten ’s avonds van de geneugden van een opnieuw zeer lekkere maaltijd in de hut (prachtig gepresenteerd trouwens!) en gaan daarna te bed in onze bunkbeds. Ze spreken hier over im lager liggen maar eigenlijk zijn het gewoon eenvoudige bunkbeds zodat je niet tegen elkaar moet liggen.

Gletsjer 3: Gletsjer nabij Rasletinden

Opnieuw is het ontbijt zeer lekker en uitgebreid. We genieten er met volle teugen van en als we nog een wandelingetje maken rond de hut krijgen we zicht op enkele omliggende toppen en het meertje. Zeer rotsig en eigenlijk wat troosteloos zoals het landschap in deze vallei is. Verderop was het groener en levendiger. Soit, we beslissen nog even een potje te voetballen met Louis en als er een 10-tal keren “Gooooaaaal” rond de hut weerklinkt heeft is het welletjes.

We stappen de wagen in en rijden naar Lom waar we wat inkopen doen. We rijden nu opnieuw wat verder en stoppen aan meertje om nog eens een uurtje te vissen in de zon. Zeer leuk maar de visjes zijn ons te slim af. Bijten doen ze niet echt, het aas van onze haak afzuigen des te meer! Verdekke toch.

We rijden nog wat verder en parkeren de wagen op een ruime parking langs de weg (geen betaalparking!). We gespen de rugzakken op en trekken nu richting Rasletinden.

Onderweg miezert het wat en we beslissen om niet al te lang te zoeken naar een bivakplekje. We installeren onze tent, koken wat en ik sluit af met wat warme chocomelk. Na de afwas genieten we nog wat van het landschap. Het is uitzonderlijk mooi met vele glooiingen, rivieren, meren…. Mooi dus :).

Na een korte nacht (ik heb slecht geslapen) bergen we de tent bijna zo goed als droog op. We wandelen de berg nog wat hoger omhoog om dan een blokkenterrein diagonaal door te steken. We komen hogerop in de wolken en af en toe valt er een heuse sneeuwvlaag naar beneden. Zoals je sneeuwval bij een witte Kerst zou verwachten dalen we de heuvel af want van de top zullen we vandaag toch niet kunnen genieten. Het is fijn wandelen, of moet ik eerder huppelen zeggen? Van grote boulder naar boulder gaan we stapje voor stapje naar beneden. We eten wat op lagergelegen terrein (de zon is ondertussen gaan schijnen!) en na de lunch pikken we het pad weer op. We staan snel aan de auto en terwijl ik de auto inlaadt voor onze terugrit naar België spelen Louis en Cynthia nog even met de frisbee.

We kruipen de wagen in met heel veel indrukken (we zijn ondertussen 2 weken “en route”) en rijden rustig richting Oslo waar we nog een obligatoire shoppingstop moeten maken alvorens we Legoland in Denemarken gaan veroveren :).

 

Praktische info

Jotunheimen is een ruw gebied met diverse hutten maar de afstanden zijn voor kids vaak aan de lange kant. Je mag er wel overal wild bivakkeren maar een kampvuur maken is er niet toegestaan (er is trouwens weinig tot geen hout voorhanden). In de hutten kan je rijkelijk eten, zowel het avondeten als het ontbijt zijn zeer lekker en uitgebreid. Je gaat er wel wat NOK voor moeten neertellen maar het is vaak wel eens de moeite om op je tocht toch minstens één hut te frequenteren.

Je kan met de auto vrij goed rond Jotunheimen rijden. De meeste parkings zijn gratis maar sommige wegen in het park zijn te betalen. Dit staat duidelijk aangegeven op de stafkaarten met een ]. Met het openbaar vervoer geraak je er vanuit Bergen of Oslo ook vrij goed. Er zijn lijnbussen die speciaal tot in het gebied rijden.

Bevoorraden is niet echt mogelijk in de hutten, met uitzondering van tussendoortjes of snacks. Je bent dus vooral zelfvoorzienend als je gaat bivakkeren. Shoppen kan in Lom (vrij groot stadje) of in een andere uitvalsbasis aan de rand van het park (bv. Gjende waar er een kleine shop is).

De stafkaarten van Noorwegen zijn vrij duur. Wij wandelden op een kaart van 1:100.000 maar daarmee kan je eigenlijk niet veel mee doen. Een stafkaart op 1:50.000 is zeer handig, eentje van 1:25.000 is nog handiger in geval van mist of white-out.

Info over de hutten kan je hier vinden:

Info over de kaarten kan je hier vinden:

Info over het park kan je hier vinden:

Info over het openbaar vervoer kan je hier vinden: