Tweede kerstdag (2,5km + 4,5km)
Het is tweede Kerstdag, een mooi moment om na het tafelen van de voorbije dagen er even op uit te trekken met het gezin. We (Cynthia, Louis 6, en ik) trekken naar de Hoge Venen. We parkeren de wagen aan Rötterwaldchen. Na een korte wandeling komen we aan de Binsterkrone blokhut. Het is een oude hut maar ze biedt goed beschutting tegen de schrale wind. We beslissen er te lunchen want het is al iets na de middag.
Na de lunch stappen we wat verder op een modderig maar breed pad. We zien diverse plaatjes van drijfjacht voor de komende dagen dus dit deel van het bos gaan we geen 2 dagen kunnen verkennen. We maken een kleine luswandeling via een steil paadje naar beneden om dan even langs de Helle te wandelen. We steken zonder pad terug omhoog. We volgen wat wildpaadjes en het mos onder de voeten is niet alleen zacht maar ook glad. We moeten onze voeten goed zetten om de steile helling op te geraken. Louis krost omhoog. Cynthia en ik zigzaggen wat rustiger omhoog. Het is leuk om los door de bos te lopen. Zo blijven we eigenlijk stappen tot nabij de wagen.
Louis zoekt ondertussen naarstig verder naar wildsporen en is aan het rondturen of we geen ree, hert of everzwijn kunnen spotten. Eens we aan de wagen komen stappen we in om enkele kilometers verder opnieuw een poging te doen voor een korte tweedaagse wandeling of micro-avontuur. We rijden verder naar Försterei Ternell waar we de wagen op de parking achterlaten. We stappen goed door in noordelijke richting over een verhard pad. We kunnen gelukkig snel afzakken naar de vallei van de Getzbach via een toffer onverhard pad. Het is drassig en glad maar zeker zo plezierig. We steken de snel stromende rivier over via een goede brug en beslissen om de Getzberg via een alternatieve route te bewandelen.
We zigzaggen op de steilere stukken en volgen voor de rest de noord-oostelijke richting. Zo komen we op minder steil terrein. We lopen nu over graszoden in een open stuk in het bos. We bepalen onze koers en houden een bepaalde richting aan. Of toch ongeveer :). We komen nu in hele mooie stukken van het bos, duidelijk terrein waar het wild thuis is. De ene mooie bivakplek na de andere verschijnt maar het is nog wat te vroeg op de dag. Louis heeft zijn zinnen gezet op een bivaklocatie op basis van een blik op de kaart en daar gaan we dus eerst een kijkje nemen. Even vrezen we voor natte voeten als we een heel drassig stuk doorsteken maar het komt helemaal goed. We wandelen door en komen uiteindelijk op een breed karrenspoor. We stappen flink door en als we een nieuwe doorsteek willen nemen staat er een bordje dat we niet door mogen. Cynthia is zo braaf dat we luisteren.
We lopen een heel eind om… om dan toch een andere brandlaan door te steken. We komen zo aan het pad langs de venen. We lopen nu langs de bosrand én de venen. We zigzaggen om de drassige stukken heen en komen dan aan de plek waar we door het veen kunnen. Het ven zelf noemt Kutenhart. Louis wil nog niet bivakkeren dus we stappen nog even door de venen om dan een plekje te vinden. We zouden over houten paadjes lopen… Allez, dat hadden we Louis beloofd. We komen op eerste 500m in de venen slechts 8m van die houten paadjes tegen…
Het is een breed vrijgemaakt pad in de venen en niet overal zijn de houten vlonders nodig maar soms echt wel en dan is het zoeken om niet enkeldiep in het water te staan. Louis is wat ongerust dat hij wegzinkt… Het begint ook al langzaam te schemeren en de vermoeidheid van het rondhotsen door de bos zal er ook wel iets mee te maken hebben. We stellen hem wat gerust en besluiten op een droog stuk in de venen de tent op te zetten. We staan zowat midden op het pad maar echt schadelijk kan je het niet noemen. We maken geen open vuur en de tent is niet meer dan een 6x2m² belasting op een stuk pad dat in de zomer meerdere honderden voeten moet voorzien van genot in een prachtig natuurpark. Wegzinken zullen we niet meteen doen dus dat komt helemaal goed. We aperitieven wat in de tent met Tuckoekjes en voor mij een Arran van 14 jaar oud. Cynthia nipt er ook eens van en voor we het weten is het miniflesje leeg. Ik begin het water te koken want Louis heeft grote honger… Terwijl speelt Cynthia met Louis een potje manillen. Een halve 800kcal Mac&Cheese plus een hele 450kcal Pasta Carbonara van Expedition Foods speelt hij binnen. En hij heeft al een half pakje Tuckoekjes op! Na het eten kruip ik in de Slaapzak en speel een spelletje manillen met Louis. Als Cynthia overneemt leg ik me even neer en voor ik het weet slaap ik al. Achteraf krijg ik te horen dat het ongeveer 19u was…
Kutenhart – Haus Ternell (8,5km)
Een wilde nacht later wordt ik gewekt door Louis die me vraagt of hij mag opstaan. Hij heeft blijkbaar tussen 23u en 2u30 Cynthia heel de tijd aan de praat gehouden… Niet veel van gemerkt, ik moet moe geweest zijn! We ontbijten rustig en tegen 9u30 zijn we op pad. Het is droog maar mistig. Het is daardoor een beetje kil in de Venen. We stappen verder en doen niet veel verder opnieuw een poging om over vlonderpaadjes te stappen. Nu lukt het voor meerdere honderden meters maar ze zijn spekglad. Zowel Louis als Cynthia maken een val. Gelukkig zonder al te veel pijn en zonder nat te worden. We stappen verder en merken dat het pad soms nog onderbroken is. We zien de vlonder op een hoopje liggen maar er liggen er geen over enkele grote plassen… Het is duidelijk Kerstreces voor de waarschijnlijk naarstige werkers. We moeten een hele bocht door de venen maken omdat het pad volledig ondergelopen is en we niet te diep in willen zakken. We stappen verder naast de vlonders en komen terug op een breed pad in de venen. Zo komen we aan een kruispunt van wandelpaden waar we de GR 15 oppikken voor een klein stukje. We wandelen verder en pauzeren aan een ander brugje over de Getzbach.
We slaan rechtsaf in westelijke richting. Het is opnieuw een verhard stuk weg maar niet getreurd. Louis vraagt zich af hoe lang het dit pad is. Niet getreurd want niet veel later gaan we opnieuw los door den bos. We klauteren een steile flank op en gaan nu bijna een 40min. door ongerept woud… Soit, een oud stuk aangeplant bos met her en der een vermolmde jagersstoel. Het is doodstil, met uitzondering van de kabbelende Schwarzbach op de achtergrond. We stijgen lichtjes en springen regelmatig een oude irrigatiegeul over. Plots spot Louis het bot van een dier… (hopelijk toch). Hij wil het per se meenemen en gezien het maar een afgebroken stuk van 15cm is pak ik het in met een plastic zakje.
Hij is dolgelukkig maar begint ook wat vermoeidheid te tonen. Over ongelijke graszonden stappen, je been regelmatig hoog heffen om takken of omliggende bomen over te geraken… het is niet niks voor een 6-jarige. Hij is getraind maar toch. We beslissen een makkelijk pad te nemen richting Förseterei Neu-Hattlich om dan opnieuw een verhard pad te volgen via de jachthut van Alt Hattlich, Ochsenvenn en voor we het weten staan we aan Haus Ternell en de wagen. Toffe tocht, meer moet dat niet zijn!
Kaartenmateriaal
We gebruikten een oude toeristische wandelkaart van de Hoge Venen 1:25.000. Een recente kaart is aangewezen aangezien bijna alle paden naast de verharde anders waren dan ingetekend op de kaart. Een nieuwe kaart kan je online bestellen. Je kan op de site van Ostbelgiën ook andere routes gratis downloaden.
Overnachten
Wij hebben overnacht in het wild met de tent. In de regio zijn er echter ook campings, een jeugdherberg in Malmédy en diverse andere overnachtingsmogelijkheden rondom de venen. Veel campings zijn in de winter echter gesloten. Je vooraf informeren is aangewezen.
Bevoorrading
Bevoorraden kan je aan de rand van de Venen in Eupen, Malmédy of Spa. In de venen ben je aangewezen op jezelf. De diverse toeristische uitvalspunten met parking voorzien wel een cafetaria (Haus Ternell, Baraque Michel en het natuurcentrum Botrange).
Into the wild 