Benji nodigde me uit voor een hikingweekend: bestemming en afstand onbekend. Bivaklocatie: onbekend. Een verrassing zou het zijn en zo geschiedde. Enkele dagen voor vertrek kreeg ik een whatsapp met de vertreklocatie. Op een frisse en grijze zaterdagochtend ontmoeten we elkaar aan bezoekerscentrum De Liereman in Arendonk (Antwerpse Kempen).
De Liereman – Bivakzone Hoge Vijvers (27km, 28m stijgen, 51m dalen)
We gespen onze rugzakken op. Ze voelen behoorlijk zwaar aangezien we er vanuit gaan dat er geen waterbevoorrading is voor de komende 2 daagse. Benji heeft de kaart en route. Ik volg. Dat gebeurt niet zo vaak maar is wel héél leuk. De route gaat blijkt over een aantal lokale knooppunten te gaan en combineert die met de Streek GR Kempen en de GR565 Variant Arendonk. We wandelen over een breed modderig pad… iets dat een constante zal blijken de komende kilometers. We vorderen vlot want het is frisjes, een graad of 6°C. We stappen rondom de Echelkuilen en de Lieremansloop, het lokale beekje dat een mooi drasland vormt.
De route brengt ons zo via onverharde paadjes tot aan het kanaal Dessel-Schoten. Het veerpont De Liereman vaart niet in deze periode van het jaar dus we moeten een klein stukje tot aan de brug waarmee de Grote Baan het kanaal kruist. Voor we dat doen houden we even een korte pauze en wordt er overwogen of we dat stukske niet beter kunnen zwemmen… of springen want “aan de keersluis is dat toch zo breed niet”. We gaan toch maar voor de veilige optie en wandelen verder over de oever. De betoncentrale die we passeren ontsiert de omgeving maar kenmerkt de streek: uitgestrekte functionele fabrieken en rust… We zijn namelijk nog niemand tegengekomen. We keren aan de andere oever van het kanaal wat terug en slaan dan af om de Streek GR Kempen op te pikken nabij het Kezeven. We pauzeren er om te lunchen. Wraps met humus, gesmeerde broodjes kaas, wortels… het gaat makkelijk naar binnen. We zitten een beetje in de wind maar het uitzicht mag er wezen. De mensen van natuurpunt hebben er een toffe schutting neergezet waardoor we op een bankje kunnen zitten.
Het smalle paadje, de brugjeswandeling, dat we vervolgens volgen… heeft zijn naam niet gestolen. Her en der komen we kleine brugjes tegen, het merendeel op plaatsen waar ze eigenlijk minder functioneel zijn. Vaak is er weinig water in de sloot of ligt het er zelfs droog bij. Waar het echt nat en zompig is… is niets. We springen, huppelen, verkennen en geraken vaak wel met een omweg door het bos of een “variant” pad aan de overkant van het water. De namiddag wordt erdoor gekenmerkt. We zitten vaker langs of ver van het pad om uiteindelijk ons volgend knooppunt te kunnen bereiken. Het verklaart natuurlijk ook meteen waarom we hier bijna niemand tegenkomen. Zonder lieslaarzen is er op sommige stukken geen plezier aan. Tenzij je graag wat door een bos en lage begroeiing kruipt. Die laatste categorie, daartoe behoren wij. Als we anderen tegenkomen, staan die aan de overzijde van een grote plas water… “Gaat dat lukken denkt ge?” in zo’n typisch Kempische tongval. “We gaan het eens proberen” is onze reactie. Met wat takken in de hand om steun te geven of desnoods als ondersteuning in de modder te gebruiken doen we een poging. 10m. ver is duidelijk dat we best omkeren. Het wordt nu ongeveer 40cm diep… Dat gaat niet lukken met enkele takken. Omwegjes zoeken is Benji zijn nieuwe bezigheid. Hij slaagt er altijd vlot in. En door de omstandigheden lopen we bijna een lusje… maar het kon echt niet anders.
We zitten nu in Gewestbos Ravels en komen aan de Arendonksesteenweg. We komen er aan B&B Boswachtershuisje maar het blijkt gesloten en niet voor ‘iets te drinken’. We gaan dan maar verder, al had een warme koffie wel gesmaakt na dat geplets en geploeter door de drassige bossen. We komen weer op de Streek GR Kempen en lopen nu richting de Nederlandse grens. We lopen er een klein stukje over het LAW Grenslandpad terwijl het zonnetje doorbreekt. Het is maar een kort stukje Grenslandpad maar het duurt lang om te “overbruggen”. Het brede pad is helemaal ondergelopen en ook in het veld er langs is het drassig. Plots moet ik het op een lopen zetten of ik zak tot halverwege mijn knie in de modder. Met wat gehijg en gepuf geraken we terug op het pad en komen zo aan een rare zone met kleine in de natuur liggende woningen. Het is al een behoorlijk gevarieerde dag geweest en als we het Zwartven binnenwandelen zitten we plots in een heidegebied. Hier brengt het Grenslandpad ons terug naar de Belgische grens en na een kleine kilometer zien we de afslag voor de bivakplek.
Het is goed geweest voor vandaag. Het was vlak maar met de vele drassige stukken toch behoorlijk vermoeiend. De bivakplek blijkt ingenomen door een 3-tal uit Portugal. Het vuurtje knettert en er staat wat muziek te boenken, al is het niet te luid. Na een kort overleg met de heren installeren we ons wat verderop zodat we rustig gaan kunnen slapen maar toch niet te ver zitten van het vuur. Benji tovert een tent uit zijn rugzak en op 15min. zijn we geïnstalleerd. We zien een groepje fietsers toekomen… duidelijk wat verzopen in één of andere plas uit de buurt. Als we aan het vuur plaatsnemen eten we wat paprikanootjes, drinken een Thrive (een alocholvrij biertje dat ik wel weet te smaken na zo’n tocht), en kook ik vervolgens water voor onze maaltijden. Ook het dessert laten we ons smaken. Wij zijn al bijna klaar als de fietsers beginnen koken op het vuur. Het duurt was maar het is op zich eigenlijk wel gezellig, de melange van cultuur en gewoontes. We kruipen niet veel na 21u in onze slaapzakken, bekijken de foto’s van de dag en liggen al snel te ronken.
De korte dag die wat langer werd (15km, 14m stijgen, 27m dalen)
Gisteren bij de start van de hiking zei Benji “morgen is een korte dag, iets van een 10km”. Dus na een nachtje slapen met af en toe wat regengekletter op het tentzeil, worden we wakker in het rustige weiland. We ruimen ons boeltje op terwijl het droog is en gaan op pad. We ontbijten wat verder op de route bij een uitkijkpunt op de vallei voor ons. Er is ook een mijmerplekje ingericht met een mooie boodschap. Als we terug verdergaan loopt de route over een smal pad van een speelbos met toffe speeltuigen voor jonge kinderen. We gaan verder en de geplande route lijkt door priveterrein te lopen. We keren wat terug op onze stappen en het lukt vlot om een omleiding te voorzien… we stappen daardoor wel ietsje meer kilometers maar het zal over onverharde wegen zijn. En dat is eigenlijk ook wel het mooie aan de route: er is bijna niets verhard. Soms wat brede karrensporen maar door de variatie van het landschap en de begroeiing valt dat echt heel goed mee. We kiezen voor een brede brandlaan i.p.v. de knooppuntverbinding. Dat is maar goed ook, want als we terug aansluiten op een kruispunt zien we dat het paadje opnieuw voor een lengte van meer dan 25m onder water staat. En ook naast het pad is het overstroomd… Dat is weer even geluk hebben.
We tsjaffelen goed voort aan een tempo van 5.2km/u volgens Benji’s smartwatch. Ah ja, als je zo’n horloge hebt moet je dat gebruiken hé. We gaan nu recht op recht naar het kanaal Dessel-Schoten en passeren enkele grote boerderijen… het is er doods en stil. Raar. Een drugslab zou hier niet misstaan wordt er gegrapt. Langs het kanaal begint het te druppen. We zijn blij als we de trapjes van Brug6, een kleine drinkgelegenheid langs het kanaal en aan Brug 6, binnenstappen. We zijn ondertussen een traditie gestart als Benji en ik op stap gaan. Dan zit er meestal iets culinairs aan. De vorige keer was het een 3-gangenmenu tijdens een hiking in de Ardennen, hier beperken we ons tot “slechts” enkele taartjes bij onze koffie. Er volgen ook nog een cola en een Affligem 0° om 10u45.
Het gaat wat stroef als we het zaakje verlaten. De beentjes zijn wat verstijfd dus we wandelen ons rustig terug warm. We lopen nu opnieuw een stukje langs het kanaal via de GR565 VAriant en slaan dan af richting het natuurgebied. Hier is het duidelijk dat de natuur ruimte krijgt. Verdronken bomen staan her en der in iets wat bij zomers weer op een savanne zou lijken. We gaan nu over de Lieremanweg die kilometers rechtdoor lijkt te lopen. We maken plots enkele bochten en voor we het weten zijn we weer bij ons vertrekpunt, het bezoekerscentrum. Ook daar steunen we de lokale horeca en drinken we eentje. Opnieuw een acoholvrij biertje. Na een poosje stappen we naar de wagen en nemen we afscheid. Op weg naar huis bedenk ik me dat ik dit gevarieerde landschap in de nabijheid van Turnhout niet verwacht had: bos, drasland, heide, gransland, akkers en boerderijen, vengebied, ander bosland, kanaalzone… soit, een hele resem aan toffe dingen dichtbij huis. Kortweg: een aanrader, alleszins als je van avontuur houdt!
Praktische info
Kaartenmateriaal
Er werden diverse lokale knooppunten gecombineerd met stukjes Streek GR Kempen en GR565 Variant Arendonk. Alles kan je wandelen op de knooppuntenkaart Wandelnetwerk Kempens Landgoed op schaal 1:25.000.
Vervoer
Je geraakt in de streek met het openbaar vervoer maar dat neemt behoorlijk wat tijd. Wij namen de wagen.
Bevoorrading
Je kan op de route zelf niet bevoorraden. Je moet ook niet rekenen op een bakker of slager, noch op een superette of restaurants onderweg.
Overnachting
Overnachten op onze route is makkelijk met de tent. Je kan bivakkeren op de bivakzone en er zijn ook enkele B&B’s in de buurt.
Into the wild 