Winters micro-avontuur in Spa (België – januari 2020)

Normaliter gingen we met Benji en Marjolein op sneeuwschoenentocht in de Ardennen maar door het warme weer – en gebrek aan sneeuw – komt het daar dus maar niet van. Omdat we nu al enkele weekends geduld moeten oefenen besluiten we om er toch maar op uit te trekken. Omdat Louis (6j) ook meegaat maken we er geen al te stevige trektocht van maar slechts een micro-avontuur van ongeveer 24km. Benji neemt ons op sleeptouw. Hij wil eens nagaan of ik mij laat leiden ;).

Spa – Gros Bois (11,7km)

We vertrekken in Spa om 13u25 en gaan door de stad, die er winters en zonnig bij ligt, omhoog over enkele asfaltwegen. Als snel pikken we de GR op die ons de stad uit leidt. We passeren het eindstation Spa-Géronstère. Het is van in mijn studententijd geleden dat ik hier nog met de trein ben geweest! Louis vindt het stijgen maar niets maar eens we de bosrand bereiken en brugjes zien is hij enthousiast. Benji coördineert waar we naartoe moeten. De route slingert nu langs la Picherotte, een smal beekje waarover talloze brugjes gelegd zijn. We slingeren van de ene over na de andere. Het is een mooi open bos, een beukenbos om precies te zijn. Het gaat omhoog en als we even later een weg over gestoken hebben komen we aan een afdakje waar we een eerste keer pauzeren.

Benji en Louis kunnen het heel goed vinden. Louis vertelt honderduit over de basket, games en noem maar op. Benji gaat er helemaal in mee. De dames praten ook vlotjes. Ik hoor wat over den trouw, de huwelijksreis, het huis enz. Het is aangenaam weer en al bij al niet koud. We stijgen verder richting Fagne de Malchamps. We wandelen nu over een route die ook bekend staat als Les Eaux de Spa. Het is een mooi ven en niet veel later zien we een serieuze uitkijktoren. Louis vindt hem niet hoog: “dat is nogal ne kleine zeg”. We stappen verder over wat vlonderpaadjes en als we de toren naderen zien we dat er opnames bezig zijn. Voor een reclamefilmpje van Spa zo blijkt. Eén van de veertig crewmembers legt ons even het opzet uit. We pauzeren aan de toren en gaan de meer dan 40 treden omhoog. We krijgen een mooi zicht op wat er zich onder ons afspeelt en het toffe uitzicht op de omgeving. We dalen terug af en eten nog een koekje. “Dit was de tweede pauze he Louis” zegt Benji en we gaan weer op pad.

We wandelen eerst over een half verhard karrenspoor maar geleidelijk aan gaat het over in een drassig pad met diarreekleur zo blijkt als Marjolein haar schoenen toont… Wat een zicht. Louis probeert me te overhalen om ook eens in zo’n plas modder te gaan staan maar ik pas toch maar even. We verlaten nu de GR 5 en pikken Promenade du Pouhon de Ruy op.

Het begint te schemeren. Eens we een grasveld passeren beginnen we op zoek te gaan naar een bivakplek. We moeten helemaal naar de bovenzijde van de heuvel om dat uiteindelijk na wat afwegingen over een hobbelige ondergrond en de hellingsgraad onze tent in een naaldbos te zetten. Benji heeft een goede plek gespot en het blijkt een goede zet. Louis is blij want het is genoeg geweest voor vandaag. 11km stappen op toch wel een stevig tempo… doe het maar eens als 6-jarige. Gelukkig is hij al wat gewoon en doen we regelmatig langere wandelingen op zijn tempo. Eens de tentjes opstaan begin ik hout te sprokkelen en maakt Benji het kampvuur aan in het weiland. Het is drassige ondergrond dus echt veel gevaar betekent het niet. We kunnen met een aangename warmte eten. Louis wil bij zijn held van de dag Benji zitten. Plots voelt Benji zich niet goed en laat de Real Turmat een tweede keer passeren. Hij blijft opgewekt en we zitten nog een hele tijd aan het vuur. We kruipen rond 21u30 de tent in. Ik val niet veel later in slaap en ook Louis is snel naar dromenland. Cynthia glijdt een beetje naar beneden maar al bij al ligt ze goed en knus tegen Louis aan. En Louis ligt tegen mij… Ik heb dus geen kou gehad :).

Gros Bois – Domino Steak House (11,4km)

We breken de tent op en ontbijten in het bos. Het is rustig en eigenlijk niet zo koud. Louis smult wat van zijn cornflakes. Hij is enthousiast. Benji en Marjolein ruimen ook de tent op en tegen 10u15 zijn we op pad. We dalen af door het bos en dat is fijn: los door den bos, tot aan het pad want links van ons ligt en beek die toch maar moeilijk over te steken is. We stappen vlotjes verder over een slingerend pad. Het gaat omhoog langs Strukai en Rohisse.

We komen nu langs het Fagne Colas om dan even langs de weg naar Spa te lopen. We pikken het pad la Vecquée op om zo door een mooi bos te slingeren. Great minds think alike zou je kunnen zeggen. Niemand is voorzien op een lunch maar gaat er vanuit dat we op de middag gaan eten in Spa dus zo gezegd zo gedaan. We houden er een goed tempo in en stappen vlijtig door bossen, brandlanen, over beekjes, door modderpoelen en over vlonderpaadjes.

We geven Louis nog een koekje te eten als we de eerste asfalt onder de voeten voelen. Het einde van de tocht nadert en Louis begint ook wat vermoeidheid te tonen. Niet abnormaal na opnieuw een dikke 11km. Het is 13u40 als we in een straatje van de mooie stad staan. Ik zie Steak House staan en Benji is zo vriendelijk om vriendelijk te gaan vragen of we met onze vuile schoenen en rugzakken binnen mogen. Het is niet al te druk maar Domino Steak House heeft alles wat we nodig hebben: eten en drank. En er is veel keuze. We tafelen gezellig en laten het ons smaken. Louis maakt van de gelegenheid gebruik om toch nog even de gameboy plat te spelen. We stappen, of is het waggelen, rustig terug naar de auto’s en nemen afscheid. Wat een fijn weekend was me dat!

• 

Kaartenmateriaal

Wij liepen op de touristische wandelkaart van Spa – 1:13.500. De kaart is duidelijk en de belangrijkste paden staan erop. Sommige brandwegen zijn veranderd of staan er niet op maar als je de bewegwijzerde routes volgt is het easy peasy wandelen.

Overnachten

Overnachte is in de omgeving van Spa niet moeilijk. Er zijn heel veel hotels en ook enkele campings. Wij kozen voor een wildbivak. Er zijn diverse locaties mogelijk maar je hebt vaak een ongelijke ondergrond.

Bevoorrading

Bevoorraden kan je ook in Spa. Diverse winkels zijn zelfs op zondag open. Je kan er ook goed eten op diverse locaties. Er zijn veel restaurants maar ook eenvoudigere brasseries. Wij droegen voor de tocht al ons eten mee maar dat was natuurlijk ook niet zoveel :).