Daytrippin’ (Duitsland – juli 2020)

Corona doet wat met je vakantie… Nodeloze verplaatsingen zijn een must tijdens de week met een veiligheidsraad :). Zo verplaatsten wij ons voor een dagje naar Beieren om in België aan Corona te ontsnappen. Na een heel mooie dagtocht trokken we ons dan maar terug in het Saarland want in Beieren zouden mogelijks verstrengde maatregelen volgen… Soit, de mooie natuur van de dagtochten deed de vele verplaatsingen verbleken als Corona voor de zon.

Dagje Tegelberg (Beieren – Duitsland) 13,5km / 185m stijgen 1145m dalen

Na een fijn verblijf op de mooie maar vrij drukke camping rijden we naar het liftstation in Schwangau. 3 ticketjes en wat uitleg over de wandelroutes later zitten we met onze mondmaskertjes op in een bakje voor 44 personen naar boven. We zijn met 9 personen in het bakje dus dat valt wel mee.

Als we uit het bakje komen stappen we meteen door naar de top van de Tegelberg, de Branderschrofen (1881m). Het is een duidelijk pad en er zijn onderweg enkele bankjes en toffe verrekijkers voor de kids. We genieten van de klauterpartij op het laatste stukje. Niet voor zij die genieten van hoogtevrees! Het valt goed mee en zoals het Duitsland betaamt staat er op de top natuurlijk een metalen kruis. Louis wil nog eens op en af maar we beslissen wat lager te picknicken op een bankje. Niet getreurd, we klauteren langs een andere zijde naar beneden waardoor het avontuurlijk genoeg is voor de 7 jarige bergwandelaar.

We genieten tijdens de lunch van het uitzicht. Het is prachtig. Meteen is er het besluit dat we hier zeker nog eens terug moeten komen voor een langer verblijf. We beslissen om af te dalen via een route aan de achterzijde van de berg die ons langs het pittoreske maar zeer commerciële Neuschwansteinkasteel leidt. Volgens kenners werd het Disneykasteel gebaseerd op dit kasteel. We dalen af over een tof pad dat snel de bossen in duikt.

Het slingert op de flanken en met regelmaat van de klok krijgen we een prachtig zicht op de vallei of een andere berg. Louis vertelt ronduit en wij genieten van zijn enthousiasme. Ons tempo ligt hoog en we steken enkele gezinnen voorbij. Zelfs een gezin met tieners of een groepje 40’ers worden ingehaald door Louis die het voortouw neemt. We pauzeren aan een toffe plek langs het pad. Er zijn muziekinstrumenten gemaakt van eenvoudige houten balken. Tof om er eens een goeie mep op te geven. Voor we het weten is Louis aan het jammen met een houten stok… dat we dat nog mogen meemaken ;).

We stappen verder en komen nu aan een asfaltwegje. Dit leidt ons naar Neuschwanstein en het zeer toeristisch ogende Hohenschwangau. We kopen er een ijsje en zoeken ons een weg naar de liftstation wat verder uit het dorp.

We stappen vlijtig door want er hangt onweer in de lucht. We zijn net aan het lifstation als we de eerste druppels voelen. Ik spurt even om de wagen te halen en pik Cynthia en Louis op die even schuilen onder het afdak van het lifstation.

Traumschleife (Saar Hunsrück – Duitsland)

Aangezien Beieren niet de safeste plek was trokken we ons maar terug in een rustiger gebied. De Saar Hunsrück stond al langer op de planning en bij deze hadden we de gelegenheid om de streek eens te verkennen. Dat bleek een zeer goede keuze: rustig en mooi… man hoe mooi kan het zijn! Ok, het zijn geen bergen maar het is glooiend als de Ardennen maar met meer variatie en de paden zijn echt goed ontwikkeld om een fijne wandelervaring te hebben.

Rockenbruger Urwaldpfad 12km / 319m stijgen en dalen

We verblijven in de Jeugdherberg van Hermeskeil die zich echt goed leent voor gezinnen. We rijden een 10-tal minuten met de wagen tot aan het slapend dorpje Prosterath. We stappen meteen een heuvel op waar net graan geoogst werd en grasland gehooid werd. Meteen krijgen we een vergezicht over de omgeving. De paarse plaatjes die de Traumschleife of “droompaden” aanduiden wijzen ons de weg.

Louis amuseert zich met een strobaal en wij genieten mee. Het stapt vlot op het plateau en langzaam duiken we het bos in om dan uit te komen aan een visvijver met bankjes. Ideaal als plek om te lunchen.

We stappen verder en genieten nu van de koelte van het loofbos. Vaak wordt een gemengd loofbos afgewisseld met een beukenbos. De paden zijn prachtig aangelegd zodat variatie geboden wordt aan elke wandelaar. Het pad is eenvoudig en duidelijk. Meer moet dat niet zijn om even te ontspannen. We stappen flink door en komen zo aan een beekje dat zich onder de naam Kleine Dhron een weg door het landschap baant.

Nu gaat het meer en meer bergop en we herkennen de plek van de foto uit het mooie overzichtsboekje met alle Traumschleife. Je kan alle info over de Schleife trouwens gratis en voor niets downloaden, van gpx tot wegbeschrijving en kaartjes. We stappen verder omhoog en komen zo terug tussen de hogergelegen velden. Mooi zeg! En her en der is zeker plek voor een tentje of een bivakzak… ideaal voor een micro-avontuur ;).

Dollbergschleife 8,5km / 265m stijgen en dalen

Na een goede nacht in Hermeskeil (combi pizza, touwtechnieken, jeugdherberg was een winner) vertrekken we naar de parking nabij Otzenhausen voor de Dollbergschleife. De route neemt ons mee via het stuwmeer van Nonweiler dat dienst doet als drinkwaterreservoir voor de hele streek. Na een vies vijvertje en wat troosteloze paden die ook als fietsroute dienst doen verrast het pad ons met een fijne watermolen en een mooie rustbank.

We stappen nu even van de route af om een doorsteek te maken want deze namiddag staat er nog een micro-avontuur op het programma. We willen dus niet teveel km’ers in de benen hebben. De doorsteek verloopt eerst aangenaam via een bospad tot aan de L166. Dan blijkt dat de lijn die zichtbaar is op het kaartje een grenslijn is en geen pad. Ach ja, de legende stond er ook niet bij dus dan maar improviseren. Voor ons ligt een heel dicht begroeid bos dus er zit niet anders op dan de weg van de minste weerstand zoeken. “Los door den bos” zit er niet in en dus volgen we een oude brandweg. Vervolgens kiezen we voor een open strook in bos en slingeren we de laatste 20m naar de eigenlijke route tussen de jonge dennetjes die de open strook begroeien… Louis vindt dat laatste maar niks, bah die prikkende dennen.

We zijn eigenlijk vrij snel op het gewenste pad geraakt en stappen nu vlotjes over de halfverharde paden door het mooie bos. Her en der duiken sculpturen op langs het pad. En voor we het weten staan we voor een oude vestigingsmuur die de Romeinen lieten optrekken voor het beschermen van een nederzetting. Het is imposant om zien. We picknicken bovenop de oude muur en turen opnieuw in de verte. We stappen na de lunch wat verder en komen nu in de oude nederzetting terecht. Diverse infoborden en een heuse educatieve shelter vullen het bos met een rijkdom aan info over het verleden.

We stappen door een mooi bospadje over de rand van de nederzetting. Slingerend dalen we de helling af en plots staan we weer aan de parking. Een niet zo mooi begin maar de rest van de tocht maakte alles goed. Zeker een aanrader voor gezinnen met kids tussen 8-12j!

Praktische info Traumschleifen

We gebruikten niet meer meer dan de kaartjes die je kan downloaden en afprinten vanop de website van de Traumschleifen.

Overnachten deden we in Hermeskeil in de Jeugdherberg. Idem met eten en bevoorraden: dan is Hermeskeil je beste optie.