Winterse omstandigheden zijn altijd leuk om in te wandelen. Aangezien het voorbije weekend heel wat sneeuw viel in de Hoge Venen hoopten ook wij op sneeuw voor deze Hiking Advisor bivaktocht in de omgeving van het Mullerthal. Helaas (of gelukkig?) viel er niet veel sneeuw. Met een 8-tal deelnemers spreken we af op de parking nabij Huel Lee.
Zaterdag 15/01: Huel Lee – Beaufort (23.5km, +600 hoogtemeters)
Het is een koude maar droge zaterdagochtend als we uit de wagen stappen. We zijn 5 dames en 4 heren die een nieuw Hiking Advisor avontuur tegemoet gaan. Na een korte briefing en het herstellen van een rugzakgesp gaan we op pad. We duiken meteen het bos in op de flanken van de Aesbech (riviertje). We gaan door de mist door een woonwijk om zo via enkele velden af te dalen tot de echte Mullerthaltrail. We pikken deze op ter hoogte van de Laaschbaach (riviertje). We zien de eerste mooie rotspartijen. Net voor we het dorpje Mullerthal naderen draait onze route weg van de officiële trail en volgen we een pad richting Consdorf. We eten onze lunch op een mooie plek langs de klaterende Dosbaach. Boterhammen met kaas, wraps met spek, soep, een warme vriesdroogmaaltijd… het passeert allemaal de revue.
Na de verkwikkende pauze met wat thee gaan we verder op pad. Nu slingeren we regelmatig tussen de rotsen door en komen zo nabij de Constrëfermillen. Het pad slingert wat op hoogte en duikt dan naar een parking aan de rand van Consdorf. We stappen vlot verder onder leiding van Linda. Zij pikt de Mullerthaltrail op en leidt ons tot aan de Goldkaul. Katerina huppelt heen en weer om foto’s te nemen. Het lijkt een ware fotoshoot! We stappen verder tot de Eileburg waar we even een kijkje nemen op het uitkijkpunt. Het is nog steeds mistig dus veel valt er niet te zien, al zijn de kloven waartussen we ons bewegen wel heel mooi om zien. We dalen nu naar de bekendste waterval van Luxemburg. De obligatoire foto’s worden genomen en we gaan op hoge tred verder. We stijgen tot aan de kiosk die uitzicht geeft op het dorpje Mullerthal. We pauzeren voor een snackje.
Opnieuw gaan we op pad en na het dorp gaat het over een glibberig karrenspoor langs de velden. Her en der zien we dat de Ernz-Noire met hevige overstromingen de vallei heeft uitgesleten. Net voorbij het kleine stulpje Chateau Grondhaff houden we een laatste pauze. Ik vraag ook om de hoofdlampjes bij de hand te houden want het zal snel beginnen schemeren. Het laatste stuk van de dag verloopt meer in stilte. De tocht is eigenlijk ietsje te lang omdat we nogal laat vertrokken zijn. Ik had het vertrekuur maar beter op 9u gezet ipv 10u. Ach ja, dat is weer een ervaring rijker zeggen enkelen. We slingeren mee met de Haierbaach en volgen een korte omleiding.
Het is pikkedonker als we aan het Chateau van Beaufort komen. Peter suggerteert om er te slapen maar dat genereuze aanbod sla ik toch maar af ;). We stappen nu door de donkere mist het dorp binnen. We zijn blij als we de camping zien. We installeren onze tentjes en koken een maaltijd. Naast de camping is een ijspiste en we gaan met enkelen kijken of er iets te drinken valt. Zo gezegd zo gedaan. Onder de leuze ééntje is geentje houden we ons bij max. 2 biertjes. Sommige dames houden het bij een wijntje. Opgewarmd kruipen we rond 21u30 in onze tentjes of onder de tarps.
Zondag 16/01: Beaufort – Huel Lee (17km, +300 hoogtemeters)
Het is half acht als ik wakker wordt. Ik zie al wat lichtjes in andere tentjes. Het lijkt er alvast op dat iedereen klaar zal zijn tegen 9u. Na wat gekeuvel aan het ontbijt lukt dat op enkele minuten na. De trail loopt naast de camping dus we kunnen het pad vlot terug oppikken. We zien nu gelukkig wel wat meer van de mooie omgeving dan gisterenavond :). Dirk en Bjorn wisselen af met Linda en Els om de kop te nemen. We verlaten het dorp via opnieuw prachtige rotsmassieven. Ondanks de gelijkenissen met de anderen in de streek zien ze er toch wat anders uit. Misschien omdat we er continu onder en langs slingeren via een klein pad?
We volgen de Birkbaach en stijgen wat later tot aan Kimmerchen. Nu lopen we op de rand van het plateau, boven de rotsen. Het pad duikt plots naar Grundhof. Dirk en ik delen fijne verhalen over het liften naar Parijs of van Frankrijk naar huis. Om iedereen wakker te krijgen op deze opnieuw grijze dag stijgen we steil naar Kaasselt waar we, net onder de top, een pauze houden. We stappen flink verder en passeren de Rammelee om dan te lunchen onder een prachtig massief. Mijn gasflesje is bijna leeg dus het duurt even voor mijn water voor mijn maaltijd kookt. Net op tijd ben ik klaar om het richttijdstip van vertrek te halen. We gaan weer verder langs grote massieven, prachtig bemoste boulders en smalle paadjes. We stijgen naar de Geilerslee en buigen af in Westelijke richting. We stappen tot aan de Perekop waar we een laatste snackpauze houden.
De trapjes naar beneden zijn steil maar wel tof om als fotograaf te spelen met het licht. We volgen nu opnieuw de Mullerthaltrail. We slingeren door, over en langs de Aasbech. Voor we het weten staan we aan de Huel Lee met zijn grote holte in de rotsen. We ronden de tocht af en stappen nog de laatste honderden meters naar de wagens. Moe maar voldaan gaan de rugzakken de wagens in, wuiven we nog even ter afscheid en wordt de gaspedaal ingedrukt om weg te zakken in de zetelverwarming en huiswaarts te keren.
Praktische info
Kaartenmateriaal
Er werden diverse routes gecombineerd: Mullerthaltrail lus 2 en 3, B1, B2, B8 enz. Alles kan je wandelen op de topokaart R6 van het Luxemburgse NGI.
Vervoer
Je geraakt in de streek met het openbaar vervoer maar dat neemt behoorlijk wat tijd in. Gelukkig is trein, tram, bus in Luxemburg gratis. Wij verkozen met de wagen af te zakken naar de streek (2,5u rijden vanuit Diest). Je kan er op diverse plaatsen gratis parkeren op publieke parkings nabij de verschillende trails.
Bevoorrading
Je kan op de trail zelf niet veel bevoorraden, al kan je in de meeste dorpjes wel gaan eten. De supermarkten kan je vooral vinden in de grotere stadjes/dorpen (Echternach, Beaufort). Bakkers en slagers moet je niet verwachten. Kleine shops op campings zijn er wel, al zijn die in het winterseizoen zelden open.
Overnachting
We sliepen op een zeer verzorgde camping in Beaufort: Camping park Beaufort. Vele andere campings in de buurt waren gesloten. Je kan op vele plaatsen ook terecht voor trekkershutten of bunkhouses.
Into the wild 